Drs. P die pontje Eemdijk beroemd maakte overleden

Op humoristische wijze beschrijft hij in het liedje het dagelijkse werk van een veerman. Die doet de hele dag niets anders dan heen en weer varen. Daarom filosofeert hij dat de pont even lang zou moeten zijn als de rivier breed is. Dan zou hij kunnen blijven liggen.

De videoclip werd opgenomen bij het pontje over de Eem bij Eemdijk. Dit pontje is er nog altijd, al is het vaartuig door een nieuw exemplaar vervangen. Sinds 2012 herinnert een speciaal aangelegde picknicktafel op de oever aan het beroemde lied van Drs. P.

Polzer, die doctorandus in de Economie was, werd in 1919 in Zwitserland geboren. Nadat zijn ouders drie jaar later waren gescheiden verhuisde hij met zijn Nederlandse moeder naar het Oorsprongpark in Utrecht. Hij schreef later een gedicht over de stad waar hij een groot deel van zijn jeugd doorbracht. Overigens schreef hij ook gelegenheidsverzen over plaatsen waar hij optrad, zoals over Soest.

We hoeven er geen doekjes om te winden

U wilt nu weleens weten hoe of wat

Men moet er geen conclusies aan verbinden

En mag het zelfs heel onbelangrijk vinden

Maar ik heb eens gewoond in deze stad

Utrecht, Utrecht
We denken dan aan singels en aan grachten
En die grachten rijmen zonder meer op nachten
En die heb je hier in Utrecht vaak

Utrecht, Utrecht
Er staat ook een bijzonder hoge toren
En beroemde mensen zijn er zelfs geboren
Of ze zijn misschien nog in de maak

Een jaar of acht heb ik alhier versleten
En voor een kind is dat een heel bestaan
Een aantal dingen zal ik nooit vergeten
Bijvoorbeeld hoe bepaalde punten heten:
Janskerkhof, Biltstraat, Vreeburg, Maliebaan

Utrecht, Utrecht
Er is gelegenheid om te studeren
Te bezichtigen of zelfs te exposeren
Maar je kunt er ook weer snel vandoor

Utrecht, Utrecht
Een knooppunt van diverse spoorweglijnen
Om de haverklap vertrekken hier de treinen
Tot geluk van de familie Spoor

Ik heb er ook veel onderwijs genoten
Eerst lager-, toen twee jaar gymnasiaal
Dat hoofdstuk werd vervolgens afgesloten
Al heeft Latijn me nooit zo erg verdroten
Amo, amas, amat; een mooie taal

Utrecht, Utrecht
De stadsgezichten zijn er niet exotisch
Ja, ze hebben nog een leuk restantje Gothisch
Maar bijzonder weinig rococo

Utrecht, Utrecht
Ook Jugendstil saneren we wel even
Met de Dom valt zelfs in Utrecht wel te leven
't Kan verkeren, zei reeds Bredero

In '33 heb ik het verlaten
Het beeld vervaagt, en toch: het doet je wat
Je weet de weg nog in de oude straten
We zullen er niet verder over praten
Maar eens heb ik gewoond in deze stad

Een tijd geleden hoorde men op aarde

De aarde die nog ledig was en woest

Een mysterieuze basstem die verklaarde

Dat inhoudsloze en dat grof besnaarde

Brengt nooit iets op van van geestelijke waarde

Ik hak nu maar de knoop door

Daar zij Soest

Wat hoor ik toch voor wezenloos gesnater
Hou op met dat gegiechel en geproest
Al ben ik geen profeet, of paus of pater
Uw spot komt niet te pas in dit theater
Daar zult u nog eens spijt van hebben later
De kruik gaat ook te water
Hier is Soest

Wij zullen schielijk naar het heden springen
Omdat dit van de feestcommissie moest
Ik had best nog een tijdje willen zingen
Van strubbelingen en ontredderingen
Maar niemand bleek daar sterk op aan te dringen
Men geeft niet om die dingen
Hier in Soest

Van schrikdraad is al menig dier geschrokken
Abdijsiroop is dodelijk voor hoest
Injecties helpen tegen chronokokken
En vaccinatie rekent af met pokken
Maar een ding is op geen manier te schokken
En dat is mijn betrokkenheid
Met Soest

Oh Soest, laat de mensen maar praten
Ach Soest, maak je niet overstuur
Want, Soest, het zijn Kaninefaten
Ja, Soest, zonder stem of cultuur
Maar je kunt je op ondergetekende altijd verlaten
Secuur, want deze figuur
Gaat voor jou door het vuur

We zijn hier aan de oever van een machtige rivier

De andere oever is daarginds, en deze hier is hier

De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant

Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland

En dit heet dan de overkant, onthoudt u dat dus goed

Want dat is van belang voor als u oversteken moet

Dat zou nog best eens kunnen, want er is hier veel verkeer

En daarom vaar ik steeds maar vice versa heen en weer

Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer

Ik breng de mensen heen, ik breng weer anderen terug
Mijn pont is als het ware ongeveer een soort van brug
En als de pont zo lang was als de breedte van de stroom
Dan kon hij blijven liggen, zei me laatst een econoom
Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer
Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer
Dan vaart hij uit, dan legt hij aan, dan steekt hij weer van wal
En ondertussen klinkt langs berg en dal mijn hoorngeschal

Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer

En als de pont dan weer zijn weg zoekt door het ruime sop
Dan komen er werktuiglijk gedachten bij me op
Zo denk ik dikwijls over het geheim van het bestaan
En dat ik op de wereld ben om heen en weer te gaan
Wij zien hier voor ons oog een onverbiddelijke wet
Want als ik niet de veerman was dan was een ander het
En zulke overdenksels heb ik nu de hele dag
Soms met een zucht van weemoed, dan weer met een holle lach

Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer

(Het refrein herhaalt zich nog talloze malen, terwijl de pontbaas vergeefs roept dat de boot vol is en mensen om moeten keren.)