woensdag 4 november 2015, 07.00 uur

Wie zijn de mannen van de kazerne in Doorn?

Anita Sara Nederlof mee op oefening met het Korps Mariniers. Foto: RTV Utrecht

1/3

DOORN -

Al meer dan 60 jaar horen ze bij het straatbeeld: de mannen van het Korps Mariniers uit de Van Braam Houckgeestkazerne in Doorn. Maar wat doen ze precies en hoe ziet hun leven er uit? Verslaggever Anita Sara Nederlof trok haar bergschoenen aan om dit uit te zoeken. Ze ging met 200 mannen op trainingsmissie in Schotland. Op rtvutrecht.nl vertelt zij haar verhaal.

"Een berg- en slechtweertraining: daarvoor zijn de mannen een maand in het plaatsje Garelochhead. Ze hebben dus ook al weken geen vrouw gezien, want die zijn nog nooit tot het Korps Mariniers toegelaten. Tot vandaag.

Als ik bij het kamp aankom, voel ik meteen dat ik in een andere wereld terecht ben gekomen. Het kamp ligt verscholen tussen de bergen, aan een meer. Daar drijven een aantal schepen van de Engelse marine. Ook liggen er nucleaire raketten opgeslagen. Ik slaap hier vannacht. In een groene loods. De mannen niet. Zij slapen in de natuur, in een zelfgemaakte hut.

SLEEPTOUW

Dat ik in een andere wereld terecht ben gekomen, blijkt geen gevoel te zijn, maar een feit. De mariniers noemen mijn wereld namelijk "de burgerwereld". En ik ben een WaBu - een Waardeloze Burger. Een heerlijk welkom! Nu klinkt dat heel negatief, maar de mannen nemen me meteen op sleeptouw. Ik dacht dat de sfeer kil zal zijn, maar iedereen is juist heel open en meelevend. Het valt mij op dat er zelfs af en toe ruimte is voor een lolletje tussen de verschillende hi�rarchische lagen.

Totdat de oefening begint dan. Want wat voor mij een spelletje lijkt, is voor de mannen straks de realiteit. Deze mariniers worden klaargestoomd om over een jaar uitgezonden te worden naar oorlogsgebieden.
Het wapen wordt geladen. Ergens in dit uitgestrekte gebied zit de vijand verstopt. En het doel van vandaag is om die uit te schakelen. De gezichten krijgen een laag schmink. De helm wordt beplakt met takken en ook de groene kleding camoufleert.

Ik dacht dat groen altijd voor de landmacht was, maar ook het Korps Mariniers draagt deze kleding. Vanaf een marineschip kunnen zij met een helikopter in elk landschap gedropt worden. Ook bijvoorbeeld in de koude berggebieden van Afghanistan.

HELIKOPTER

Maar dit keer worden de mannen niet afgezet met een helikopter. Ze gaan te voet naar de top. Met een tas van zo'n 30 kilo op de rug lopen ze in hoog tempo tegen de berg op. In die tas zit veel water, maar ook eten van zo'n 5400 calorie�n. De inspanning op zo'n dag bergtraining staat voor een marinier namelijk gelijk aan een etappe van een Tour de France-wielrenner.

Na drie uur lopen, sluipen en observeren door een drassig moerasgebied, worden we beschoten. De mariniers beginnen te schreeuwen en iedereen rent een kant op. De aanval zit heel tactisch in elkaar, over elke stap is nagedacht. De luitenant heeft de leiding en geeft orders via zijn koptelefoon. Het zijn duidelijke korte zinnen, waar iedereen zich aan dient te houden. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit een echte dag uit je leven kan zijn.

BERG BLADEREN

Ik ben 's avonds lichamelijk kapot, want ook ik heb de mannen bij moeten houden. Maar ook mentaal is het zwaar. Want een lekker warm bedje, krijgen ze niet. Ze slapen in een zelfgemaakte hut van takken, zonder slaapzak, op een berg bladeren. Om de paar uur moet een ander het kampvuur in de gaten houden. En 's nachts moeten ze er allemaal uit voor een nachtaanval in het donker.

Het is een mannenwereld. Hard, zwaar en er is geen tijd voor twijfel of gepieker. De mariniers van Doorn hebben een keiharde training achter de rug. En ik denk, dat ze blij zijn als ze volgende week weer naar de Van Braam Houckgeestkazerne mogen."

RTV Utrecht zendt binnenkort een documentaire uit over het Korps Mariniers uit de Van Braam Houckgeestkazerne in Doorn.

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail naar nieuws@rtvutrecht.nl.