De Kwestie: is de eindtoets op de basisschool nog wel nodig?

En daarom is het tijd voor De Kwestie om ook eens terug naar school te gaan met wat vragen. Hoe komen we eigenlijk aan die toets en zijn we er tevreden mee? En vooral: moeten we ermee doorgaan of kunnen we iets beters verzinnen?

Onderwijsdeskundige Paul Leseman weet precies waarom de eindtoets ooit is ingevoerd. Hij werd bedacht om een einde te maken aan de willekeur die ontstond toen een leraar nog als enige besloot naar welke school een kind moest gaan.

Het kwam namelijk regelmatig voor dat kinderen uit sociaal zwakkere gezinnen werden doorverwezen naar een lager niveau omdat bijvoorbeeld hun Nederlands niet zo goed was.

En dat is onwenselijk, aldus Leseman, want misschien kan zo'n kind een veel hoger niveau aan. Om daar een einde aan te maken werd de CITO-proef ingevoerd.

En die CITO-toets werd na de invoering al snel erg belangrijk. Dat blijkt wel uit het feit dat veel mensen de eindtoets van nu ook alleen maar kennen als 'de CITO-toets'. Dat klopt alleen niet (meer).

De CITO-toets is maar een van de vele toetsen waarvoor een school kan kiezen. Andere toetsen, met tot de verbeelding sprekende namen als de Dia-eindtoets, CESAN-eindtoets en AMN-eindtoets, mogen ook. Daarom spreken scholen tegenwoordig over 'de eindtoets' in plaats van de CITO-toets.

Tegenwoordig heeft de eindtoets wel iets aan invloed ingeboet. Was vroeger de toets bijna doorslaggevend, nu is het advies van de leraar het belangrijkste. De uitslag van de toets kan er alleen nog voor zorgen dat een schooladvies uitkomt op een hoger niveau.

Kortom, er is de afgelopen jaren een boel gesleuteld aan de beste manier om een schooladvies voor een basisschoolleerling te bepalen. Zijn we er nu wel of valt er nog een boel te verbeteren? Wij van De Kwestie gaan de straat op om het leerlingen en ouders zelf te vragen. Leren wij ook nog eens wat!