Baarnse regisseur filmt leven van gehandicapte dochter

De Vries wil met de documentaire laten zien hoe het is om te leven met een gehandicapt kind. "In een bepaalde periode hebben we thuis bijvoorbeeld hulp gevraagd. Op een gegeven moment hadden we vier avonden in de week iemand anders aan tafel erbij zitten. Dat had een enome impact op de rest van het gezin."

Zijn vrouw werkte in een instelling voor gehandicaptenzorg en merkte daar dat haar collega's de geschiedenis van een kind in een instelling vaak niet weten. De Vries kwam zo op het idee om voor mensen in de zorg deze documentaire te maken. Omdat Puck zelf niet kan praten hebben de andere gezinsleden elkaar geïnterviewd. Volgens de filmmaker is het daardoor een "intieme documentaire geworden".

De eerste vijftien jaar maakte De Vries de beelden niet om er een documentaire van te maken. Hij maakte de beelden naar eigen zeggen "gewoon als vader". Inmiddels filmt hij niet meer. "Toen mijn gezin in de gaten kreeg dat het materiaal gebruikt ging worden gingen alle deuren dicht. De spontaniteit ging weg. Toen ben ik ook opgehouden met filmen".