Lowlands: hoe een Utrechts hippiefeestje een vermaard festival werd

UTRECHT - Het klinkt raar, midden in het najaar, maar het is vandaag precies vijftig jaar geleden dat de eerste editie van Lowlands werd gehouden. Niet in een weiland in Flevoland, maar in een zaal in Utrecht. Het festival werd bedacht door Bunk Bessels, destijds als kunstschilder en lichtartiest een bekende verschijning in de Utrechtse kunstwereld. Zijn dochter Tamara Bessels schreef er een boek over.
Het was tijdens een tripje naar Londen dat haar vader het idee kreeg om in Nederland een popfestival te organiseren. ''Je kunt het je nu niet voorstellen, maar dat fenomeen was toen bij ons nog totaal onbekend. Mijn vader was in Londen met zijn vriend Dolf op een festival geweest en dacht: dit moeten wij in Nederland ook hebben.''
De naam ontstond vervolgens in het vliegtuig naar huis, en later in de kroeg. ''Mijn vader had nooit eerder in een vliegtuig gezeten en toen vlogen ze door een wolkendek. Hij dacht: jeetje, we vliegen het paradijs in. Toen Dolf en hij later in café De Trechter zaten werd er een liedje van Bob Dylan gedraaid, Sad Eyed Lady Of The Lowlands. Toen hadden ze de naam: A flight to Lowlands Paradise.''
Op 24 november 1967 was het zover. In de Margriethal van de Jaarbeurs werden vier verschillende podia opgezet, waar een keur aan bekende artiesten optrad. De entree was tien gulden, vertelt Bessels. ''Dat was ook voor die tijd al heel weinig. Er was ook theater en een dichter. Mijn vader deed shows met lichtprojecties. Het was één groot jongerenfeest.''

JIMI HENDRIX WILDE NIET NAAR UTRECHT

De tweede editie verliep minder, door het afhaken van de beoogde hoofdact, Jimi Hendrix. ''Die had zich afgemeld met een gebroken been, maar het is later wel duidelijk geworden dat hij helemaal geen zin had om naar een klein festival in Utrecht te komen. Mijn vader moest dat aan het publiek gaan vertellen. Nu zouden ze de zaal afbreken, maar toen had iedereen iets van: oké. Jammer.''
A flight to Lowlands Paradise stierf daarna een zachte dood, totdat concertorganisator Mojo het nieuw leven inblies. Bunk Bessels kwam daar bij toeval achter, vertelt zijn dochter: ''Hij woonde in Spanje en was weer eens in Utrecht, toen mensen tegen hem zeiden: hé Bunk, begin je weer? Bleken er allemaal posters in de stad te hangen waarop het nieuwe Lowlands werd aangekondigd.''
Een telefoontje naar Mojo leerde dat het bureau er met Bessels' idee vandoor was gegaan en dat de geestelijk vader van het festival geen poot had om op te staan. ''Hij was een oude hippie. Octrooi had hij nooit aangevraagd en hij wilde ook geen cent aan het festival verdienen.''

WREVEL

De familie heeft jarenlang in lichte wrevel geleefd ten opzichte van Mojo, maar het bureau maakte onlangs een mooi gebaar, vertelt zijn dochter. ''Mijn vader woont nu in het Bartolomeüs Gasthuis en hij heeft lichte dementie, waardoor het niet altijd goed gaat met betalingen. Hij had onder meer een huurachterstand van vierduizend euro, waar Mojo hem bij geholpen heeft. Echt super dat ze dat hebben gedaan.''
Bovendien werd Tamara Bessels met haar familie uitgenodigd om naar Lowlands te komen. Met haar 52 jaar was het haar eerste keer. ''Ik vond het geweldig om te zien dat de geest die mijn vader aan het festival heeft meegegeven er nog steeds is. Een sfeer van liefdevol met elkaar omgaan en er voor elkaar zijn. Je ziet het ook in de rijen, niet voordringen, geen ellebogenwerk. Het is precies zoals mijn vader het bedoeld heeft.''

DocU uit augustus 2017 over de allereerste Lowlands

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.