Helen Dowling Instituut jubileert: 30 jaar geleden hadden we het nog over 'K'

BILTHOVEN - Het Helen Dowling Instituut viert vandaag zijn dertigjarig bestaan. De instelling in Bilthoven biedt kankerpatiënten psychische zorg en helpt ze omgaan met dramatische ontwikkelingen tijdens hun ziekte.
Volgens directeur Hanneke Haanraadts is er sinds 1988 veel veranderd. "Dertig jaar geleden was het nog iets waar je niet over praatte. Toen hadden we het over de ziekte 'K' en als mensen kanker kregen gingen ze dood. Tegenwoordig overleeft zestig procent de eerste vijf jaar en noemen we het gewoon 'kanker'. We praten over wat de gevolgen zijn als je blijft leven en welke kwaliteit van leven je nog hebt."

DEPRESSIE

Marvin de Vos, net als het instituut 30 jaar, klopte twee keer bij het HDI aan. Toen hij vijf jaar geleden kanker kreeg raakte hij in een depressie. "Als je als twintiger ineens met de dood wordt geconfronteerd is dat best wel heftig", zegt hij. "Ik had een heel leuk leven en ineens kon ik niets meer. Ik verloor de connectie met mijn leeftijdsgenoten. Dat kan een heel eenzaam gevoel geven."
Nadat Marvin genezen was verklaard, kreeg hij later de diagnose kanker opnieuw. Het Helen Dowling Instituut hielp hem er beide keren geestelijk weer bovenop. "Veel individuele therapie en toen groepstherapie. Wat heel erg fijn is, is dat we hier een natuurgebied om het pand hebben. In het voorjaar gingen mijn therapeut en ik vaak naar buiten om onze gesprekken in de open lucht te voeren."

GESPECIALISEERD

Het Helen Dowling Instituut heeft inmiddels vestigingen in Bilthoven en Arnhem. Jaarlijks worden daar meer dan 2100 mensen geholpen om de ziekte emotioneel te verwerken. De psychologen die er werken zijn allen gespecialiseerd in het werken met cliënten die kanker hebben.
"Je komt hier niet direct als je de diagnose hebt gekregen", licht Haaraadts toe. "Dan ben je zo geschrokken en staat je leven totaal op zijn kop. Je komt hier als je van de arts hebt gehoord dat je sterft, of dat je blijft leven, of dat het chronisch is geworden. Daar moet je dan mee leren omgaan."

HULP NODIG

Volgens Haanraadts hebben veel mensen daar hulp bij nodig en niet alleen de zieke zelf. "Partners, kinderen, familieleden, iedereen van wie je houdt reageert erop. Ze willen allemaal weten of je blijft leven en als je doodgaat willen ze weten hoe je dat gaat doen. Iedereen is ongerust, dus je eigen ongerustheid wordt ook groter."
Marvin heeft als herinnering aan zijn periode bij het HDI twee tatoeages laten zetten, een romeinse II en de leus 'amicitia fortior'. "Dat is latijn voor 'Sterker door vriendschap'. Ik heb heel veel aan de therapie gehad en ik ben me bewust van mijn eigen kracht, maar ik had het zonder mijn vrienden niet gered. Die hebben me een vorm van kracht gegeven die ik niet uit mezelf had kunnen putten en daar zal ik ze altijd dankbaar voor blijven."

"Iedereen wil weten of je blijft leven"
"Als je geen connectie met leeftijdsgenoten hebt, kun je heel eenzaam worden"

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.