2018: de fatale wandeling van Koen van Keulen

© Caspar Huurdeman
SOEST/BAARN - "Help mijn zoon is vermist sinds gisteren." Met die woorden opent moeder Greet in juni de zoektocht naar haar zoon Koen van Keulen. Ruim 40.000 Facebookers delen haar post, maar het mag niet baten. Drie dagen later wordt het lichaam van de 17-jarige scholier uit Soest gevonden in een beekje langs de weg.
Het moest een prachtige vakantie worden, in de zomer voor Koens examenjaar. Met zijn familie en vier vrienden naar Venetië, dan door naar Kroatië. En eerst kamperen in Pacengo, aan het Italiaanse Gardameer.
Donderdagavond 19 juli gaan de vrienden daar uit in een nabijgelegen dorpje. 's Nachts pakken ze de bus terug naar de camping, maar Koen blijft zitten als de anderen uitstappen. Koens vrienden zoeken de hele nacht tevergeefs naar hem. Pas om 07.00 uur 's ochtends ploffen ze neer in hun tent. Als Koens vader Gertjan hen een uurtje later wakker maakt, Venetië wacht immers, komt hij erachter dat zijn zoon vermist is.
Koen van Keulen.
Koen van Keulen. © Greet van Keulen-Jager

ZOEKTOCHT

De Italiaanse politie start meteen een zoekactie. Drones en een helikopter gaan de lucht in. Mensen uit de omgeving gaan met boten het water op. Een vrijwilliger van Dutch Rescue Dogs is dan al met een zoekhond onderweg naar Italië. Een team met elf honden van Stichting Reddingshonden RHWW volgt al snel.
Vader Gertjan van Keulen laat RTV Utrecht zaterdag weten een slecht gevoel te hebben bij de vermissing. "Hij heeft z'n bankpassen bij zich, maar die heeft hij niet gebruikt. Hij heeft ook niet aan mensen gevraagd of hij even met hun telefoon mocht bellen, terwijl het een jongen is die makkelijk contact maakt en goed Engels spreekt. We vrezen het ergste."
De angst van de familie komt op maandag uit. Het stoffelijk overschot van Koen wordt gevonden in een beekje zes meter onder een doorgaande weg, anderhalve kilometer ten zuiden van de camping. De commandant van de Italiaanse politie legt dan tegenover RTV Utrecht uit wat er is gebeurd: "Misschien liep de jongen naar huis over het gras dat vochtig was door de regen en voorloor hij de controle in het donker en viel hij zes meter naar beneden in het water dat zo'n 50 tot 60 centimeter diep is." Volgens de politie zou hij daar hebben gelopen omdat het een kortere route is naar de camping, hij merkte alleen niet dat er een afgrond was.
Verslaggever Marc van Rossum du Chattel vanuit Italië.
De stille tocht voor Koen van Keulen.
De stille tocht voor Koen van Keulen. © Caspar Huurdeman

SCHOOL

Op de school van Koen, het Baarnsch Lyceum, wordt met verslagenheid gereageerd op zijn overlijden. De school gaat midden in de zomervakantie een middag open voor ouders en leerlingen. Op de besloten bijeenkomst zijn ook leden van een zorgteam en de GGD aanwezig.
Tijdens het schooljaar, op 28 augustus, volgt een stille tocht. Zo'n 150 leerlingen lopen van het Baarnsch Lyceum naar café Prins Hendrik in het centrum van Baarn. 's Middags is er een uur met muziek, waaronder van Koen zelf. Ook zijn er toespraken, worden er herinneringen opgehaald en er is zelfs een korte film over het leven van Koen.

VEILIGE WEG

Ondertussen zijn de nabestaanden van Koen een petitie gestart om de weg waar hij overleed veiliger te maken. Ze doen dit samen met de Italiaanse Annalisa Mancini, die al in 1996 haar vader verloor bij een ongeluk op dezelfde doorlopende weg.
De familie pleit voor veilige fiets- en wandelpaden langs de gehele route, die met een betonnen stoeprand van de rijbaan moeten worden gescheiden. De petitie is inmiddels meer dan negenduizend keer getekend.

SMEULEND VUUR

Nu in december zijn de klasgenoten van Koen druk naar hun examens aan het toewerken. Toch speelt zijn overlijden nog een grote rol op de achtergrond, vertelt rector Henk van Ommen aan RTV Utrecht. Bijvoorbeeld bij de festiviteiten rondom het honderdjarig bestaan van het Baarsch Lyceum. "Een feestelijke setting waarin je viert dat je 100 jaar bestaat, terwijl Koen de 17 jaar net volgemaakt heeft. Dat wringt natuurlijk." Na overleg met de ouders is besloten de feesten door te laten gaan, zij het met de nodige aandacht voor Koen.
Van Ommen vergelijkt de rol van Koen van Keulen in de dagelijkse gang van zaken met een waakvlam. "Het is een soort smeulend vuur, dat af en toe opvlamt en even helderder wordt. Aan de ene kant kun je in het leven niet bij de pakken neer gaan zitten en stil blijven staan. Je moet verder. Maar je moet ook de herinnering bij je houden, levend houden. Ik denk dat de leerlingen daar aardig goed in slagen. Ik kan me wel voorstellen dat tegen de tijd dat de diploma-uitreiking is, het vuur even heel flink zal opflakkeren. Want dat zou het moment geweest zijn waarop hij daar had kunnen staan."
Rector Henk van Ommen over hoe het nu gaat op het Baarnsch Lyceum

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.