Heldhaftige agent Zefanja onderscheiden: "Ik kan er alleen maar stil van worden''

De onverschrokken actie van de agent raakte vorig jaar velen. Zefanja Engberts kwam in actie toen een explosie en vervolgens een brand was ontstaan op de Marshalllaan. Om weer naar buiten te kunnen komen moest hij, omgeven door de vlammen, een ruit in het portiek inslaan en naar buiten klimmen. Hij bungelde metershoog boven de grond en liet zich vallen. Engberts brak daarbij zijn beide benen.

Ook burgemeester Jan van Zanen heeft de beelden van de reddingsactie nog helder op zijn netvlies staan. ''Hij probeerde mensen te redden en offerde zichzelf op. We kennen allemaal de beelden dat hij aan de muur hangt en dan gaat springen. Het is echt een held. Deze erepenning wordt niet vaak uitgereikt. Mooi om dat te mogen doen.''

Zefanja Engberts zelf reageert nederig op het eerbetoon. ''Eigenlijk kan ik er alleen maar heel stil van worden. Ik voel mij enorm vereerd en ben oprecht trots.'' Zeker omdat het zo'n bijzondere onderscheiding is. Een gewoon lintje is al een eer, dan zou ik mij net zo vereerd voelen.''

De agent vindt dan ook dat de erepenning niet alleen hem toekomt. ''Op de eerste plaats heb ik de onderscheiding in ontvangst genomen voor de dame die op de Marshalllaan is omgekomen en op de tweede plaats voor al mijn collega's in Nederland en Utrecht die zich 24 uur per dag inzetten voor een veilige samenleving.''

Zoals zo vele van de gedecoreerden, werd Engberts met een smoes naar de Stadsschouwburg gelokt, waar de uitreiking plaatsvond. ''Om 9.00 uur had ik een functioneringsgesprek en mijn teamchef zei: kom mee, we gaan het op een andere locatie doen. Hier bij de schouwburg zag ik mijn vrouw en kinderen staan en mijn familie.'' En toen was het kwartje wel gevallen.

De gebeurtenissen houden Zefanja nog vaak bezig."Ik denk er nog dagelijks aan, maar dat komt ook door mijn lichamelijke beperkingen. Ik loop nog een beetje mank en heb regelmatig pijn. Het is best te doen maar je wordt er wel dagelijks mee geconfronteerd. Je hebt een leven ervoor en erna.''

De revalidatie verloopt wel voorspoedig. ''Doordat het bot helemaal verbrijzeld was, duurt het veel langer voordat het inwendig helemaal genezen is, maar iedere dag ben ik blij dat ik in ieder geval nog mag staan en mag lopen. Ik maak mijn volle uren maar ben nog niet volledig operationeel inzetbaar. Na verloop van tijd hoop ik dat wel weer te zijn om mee te bouwen aan een veilig Utrecht.''