Over de oorlog: hoe Cornelis Ouwehand eigenhandig zijn dieren moest afschieten

Ouwehands Dierenpark opende in 1932 de deuren voor het publiek en werd al snel een succes. Vanuit het hele land komen bezoekers naar Rhenen om de dieren te bekijken. Maar tijdens de mobilisatie verandert de dierentuin in militair gebied. Om de hoek is de strategisch belangrijke Grebbelinie. En dus komen er naast dieren ook kanonnen in de dierentuin te staan.

In 1940 volgt er slecht nieuws voor Cornelis Ouwehand. Alle dieren moeten worden gedood. Het leger is bang dat de gevaarlijke dieren ontsnappen als het park onder vuur komt te liggen. Het leger biedt nog aan de klus te klaren, maar Ouwehand vertrouwt de schietkunsten van de Nederlandse soldaten niet.

Gewapend met een jachtgeweer maakt hij een zware tocht door de dierentuin. Een voor een schiet hij de leeuwen, wolven, tijgers en beren af.

Als hij aankomt bij het ijsberenverblijf, kan hij het niet over z'n hart verkrijgen om de ijsbeer, die net jongen heeft gekregen, af te schieten. Hij laat de drie achter in een hok achter een betonnen muur, met een flinke voorraad voer.

Een paar dagen later ligt de dierentuin midden in de vuurlinie. Er is weinig meer van over. Als Ouwehand er weer terug kan komen, ontdekt hij dat de ijsberen nog in leven zijn. Ze worden het symbool voor de wederopbouw. Stap voor stap wordt de dierentuin weer opgebouwd.

In 1942 gaat Ouwehands Dierenpark weer open en het wordt meteen een recordjaar. Zowel Duitsers als Nederlanders staan in de rij voor een kaartje. Lang duurt dat niet, want richting het einde van de oorlog pakken zich opnieuw donkere wolken samen boven de dierentuin.

In 1944 komen de gevechten weer dichterbij. De geallieerden rukken op en de Duitsers willen geen mensen die in de weg lopen. De omgeving wordt geëvacueerd, maar een paar verzorgers mogen achterblijven bij de dieren.

Dan gebeurt wat al gevreesd werd: net als het Nederlandse leger een paar jaar eerder, willen de Duitsers af van de roofdieren. Een deel kan nog bij andere dierentuinen onder gebracht worden. Maar de ijsbeer die met haar jongen opnieuw achter moest blijven, wordt door de Duitsers gedood.

De zoon van Ouwehand trekt met de overgebleven dieren naar Veenendaal. Het gaat bijvoorbeeld om koeien, schapen en wat lama's en kamelen.

Pas als de oorlog voorbij is, keren ze terug naar Rhenen. Om opnieuw de dierentuin op te bouwen.