Herdenking Utrechtse Julianabrug

Het bord is een initiatief van een werkgroep van de gemeente Utrecht, die zich inzet voor het behoud van historische elementen in de stad.

De Julianabrug heeft van 1932 tot 1957 over de Vaartsche Rijn gelegen, maar moest plaatsmaken voor een nieuwe, toen hij te smal werd voor het toenemende verkeer.

Bij de bouw van Hoograven, in de jaren twintig, kwam er meer verkeer richting de Rivierenwijk. Dat moest over de Vaartsche Rijn, zodat er een brug moest komen te liggen op de gemeentegrens van Utrecht en Jutphaas.

Dit leidde tot ernstige meningsverschillen tussen beide gemeenten over de financiering. Plaatselijke bedrijven brachten het startkapitaal van elfduizend gulden bij elkaar en daarmee kon de bouw van de brug in 1931 starten. De nieuwe brug werd feestelijk geopend in 1932 door de burgemeester van Jutphaas, maar al snel bleek hij veel te smal, wat leidde tot gevaarlijke verkeerssituaties.

Vlak na de opening, in 1934, viel het eerste slachtoffer: de plaatselijk zeer bekende protestante broeder Alarm werd aangereden toen hij over de brug liep. Hij overleefde het ongeluk niet. De verslagenheid in de buurt was groot. Sindsdien heet de straat die uitkwam op de Julianabrug de Broeder Alarmstraat.

De brug bleef te smal en kon uiteindelijk het toenemende verkeer niet meer verwerken. In 1957 is de brug daarom gesloopt en kwam de Oranjebrug daarvoor in de plaats, 125 meter ten noorden van de Julianabrug. De landhoofden van de Julianabrug zijn nog altijd te zien.

Het bord over de Julianabrug is een initiatief van de gemeentelijke Werkgroep Directe Voorzieningen. Eerdere projecten zijn onder meer het herstel van historische muurreclames en de uitgave van het boekje over deze oude muurreclames in Utrecht, het plaatsen van een replica van het middeleeuwse Utrechtse schip, dat is opgegraven in de jaren dertig aan de Van Hoornekade en een brandbel op de Amsterdamsestraatweg, die vroeger gebruikt werd om de brandweer te alarmeren.