Tiny Persijn (78) verloor haar zus bij schietpartij in de oorlog: "Ze maakte geen schijn van kans"

NIEUWEGEIN - "Ik was 3 jaar. Toch kan ik het me als de dag van gisteren herinneren." Met die woorden begint Tiny Persijn haar aangrijpende verhaal over de junidag in 1944 in de Tweede Wereldoorlog, waarop ze haar zusje Alie verloor. De tram waarin zij en Persijns ouders zaten, werd beschoten. "Ze werden alle drie geraakt", vertelt Persijn, "Alie maakte geen schijn van kans."
Het verhaal van mevrouw Persijn is opgetekend door de Stichting Behoud Oorlogsherinneringen, een initiatief van onder anderen Nieuwegeiner Arjan Denneman.
Persijn lag op het moment van de schietpartij in het ziekenhuis samen met haar andere zusje Nel. Ze hadden difterie. Haar ouders waren samen met Alie onderweg naar Persijns grootouders om ze op te halen voor ziekenbezoek. "Ze zaten in de tram van Edam naar Volendam toen het opeens donker werd. Mijn ouders dachten eerst aan onweer, maar het bleek een vliegtuig te zijn dat de tram onder vuur nam."
De kogel raakte mijn zus Alie. Ze was op slag dood.
Tiny Persijn, overlevende Tweede Wereldoorlog

KOGELS VLOGEN ROND

Kogels vlogen in het rond, afgevuurd door de geallieerden die dachten dat er Duitsers in de tram zaten. Later bleken alle passagiers Nederlands. Persijn: "Mijn vader had een doos tabak in zijn borstzak. Daarop ketste een kogel af. De kogel raakte Alie, die op dat moment tegenover mijn vader bij mijn moeder op schoot zat. Ze was op slag dood."
Ook Persijns ouders werden geraakt. Haar vader moest uiteindelijk een been missen. Voor de schietpartij werkte hij als stukadoor, maar dat ging erna niet meer. Persijn vertelt: "Later is hij gaan studeren en op het gemeentehuis terechtgekomen. Hij is zelfs trouwambtenaar geweest. Daar ben ik trots op."
Tiny Persijn verloor haar zus in de oorlog
Nieuwegeiner Arjan Denneman vindt dat zogenoemde 'oorlogsherinneringen' als die van Tiny Persijn doorverteld moeten worden. Voor de Stichting Behoud Oorlogsherinneringen interviewt hij daarom geregeld mensen over wat ze hebben meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat levert een website op met indrukwekkende verhalen.

NOOIT VERTELDE VERHALEN

Volgens Denneman lopen er nog altijd veel mensen rond met oorlogsverhalen die nooit zijn verteld. "Mijn eigen opa ook. Hij heeft mijn oma leren kennen in Duitsland en zij was een Duitse. Het was altijd een duister verhaal, waar ze niet over wilden praten. Wel had mijn oma altijd een aversie tegen alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken had", vertelt hij.
Toen Dennemans grootouders waren overleden, begon de familie het huis op te ruimen. "We kwamen allemaal spullen tegen uit de oorlog. Toen kwamen de vragen: waar zijn ze geweest? Wat hebben ze allemaal meegemaakt? Met meerdere vrijwilligers van de stichting zijn we dagenlang bezig geweest met het uitpluizen van al het papierwerk."
Zonder deze interviews gaan veel oorlogsverhalen mee het graf in.
Arjan Denneman, Stichting Behoud Oorlogsherinneringen
Denneman hoopt de oorlogsverhalen van mensen bij leven naar boven te krijgen. "Omdat ik als buitenstaander bij iemand binnenkom, gaan de gesprekken een stuk makkelijker. Vaak krijg ik van familie achteraf verbaasde reacties over wat allemaal is verteld. 'Dat wist ik helemaal niet', zeggen ze dan. Zonder deze interviews gaan veel verhalen mee het graf in."

LIEVELINGSPOP

Tiny Persijn draagt de gebeurtenissen in de tram tot de dag van vandaag met zich mee. De lievelingspop die haar zusje bij zich droeg, heeft ze altijd bewaard. Hij is zichtbaar beschadigd door de kogels. Elk jaar tijdens dodenherdenking legt Persijn bloemen bij het monument voor haar zus Alie. Haar kleindochter beloofde onlangs dit van haar over te nemen, zodra zij het niet meer kan.

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.