Triton leert slechtzienden roeien: 'Het is een gevoelssport'

© Rowing Blind Utrecht
UTRECHT - De Utrechtse studentenroeiverenging Triton is een nieuw initiatief gestart: Rowing Blind. Slechtziende mensen die willen leren roeien worden gekoppeld aan een lid van de vereniging die hen wegwijs maakt in de sport.
Acht weken lang worden de slechtzienden gekoppeld aan een roeimaatje. Vandaag was de eerste dag. Nog niet eerder is er vanuit een studentensportvereniging zo'n initiatief genomen. Het roeimaatje is een lid van de verenging die de slechtziende begeleidt met alle trainingen.
Het matchen van de roeiers aan de roeimaatjes was een zorgvuldig proces, vertelt Mirre Dona. Zij is een van de organisatoren: "Waar we vooral met de koppeling rekening mee hielden, is hoe ze begeleid wilden worden. De een wil liever iemand met een luide stem omdat hij of zij slechthorend is. De ander wil fit worden en die wordt dan gekoppeld aan een wedstrijdroeier. We hebben vaste koppels om de begeleiding zo persoonlijk mogelijk te maken."
En dat is belangrijk, want niet elke slechtziende ziet hetzelfde. Mirre: "Er zijn vier mensen volledig blind en een paar met een kokervisie. Sommigen zien hele delen niet of slechts heel wazig."
Vandaag was de kennismaking. Geroeid hebben ze nog niet. "De roeimaatjes moeten wel een vertrouwensband opbouwen met de roeiers omdat ze iemand heel intensief gaan begeleiden", vertelt Femke Woudstra, die net als Mirre in de organisatie zit. Wel zijn de eerste roeihalen al op de roeimachine en in de binnenroeibak gemaakt.

COACHEN

Het vraagt extra aandacht en begeleiding om iemand met een visuele beperking te coachen. Aangezien het de eerste studentenverenging is in Nederland die begeleiding geeft in blind roeien, moesten de leden van Rowing Blind zelf uitvinden hoe ze de roeiers het beste konden coachen.
"We hebben veel adviezen van verschillende partijen gekregen. Onder andere van een paralympische roeier die zelf blind is. Hij legde uit op welke manier het prettig is om te leren roeien", aldus Femke. "Daarnaast hebben we advies gekregen van een vrouw die voorlichting geeft op basisscholen over hoe je omgaat met visueel beperkten en ze zei: 'Wij kijken ook maar dan met onze handen'."

STAP VOOR STAP

Na aanleiding van alle tips heeft de organisatie een handleiding met coachingstips geschreven. "Je moet elke beweging die je maakt stap voor stap uitleggen."
Door middel van lichte aanrakingen op armen en benen worden instructies gegeven aan de slechtzienden. Ook is het belangrijk om de aspirant-roeiers van tevoren aan te geven dat je ze gaat aanraken, zegt Mirre. "Zelfs al als je iemand een hand gaat geven of gaat aanraken moet je zeggen 'ik ga je nu aanraken.' Het kan namelijk best schrikken zijn als iemand je zomaar aanraakt. Daarnaast moet je heel vaak feedback geven, ook als het goed gaat. Net zo lang totdat iemand het juiste gevoel doorheeft."

BOOT

Na de kennismaking vandaag beginnen de roeiers aan een trainingstraject van acht weken. Uiteindelijk gaan ze ook de boot in. De roeiers zitten dan in en vierpersoonsboot bestaande uit twee roeiers met elk een roeimaatje achter hen die kan coachen. Niet alleen vindt de vereniging het belangrijk dat de roeiers de techniek onder controle krijgen, ook leren ze de boot kennen. Mirre: "We gaan de hele boot met ze langs en aan alle onderdelen voelen. Op deze manier weten de roeiers waar ze in zitten als we het water op gaan."
Ondanks de vele begeleiding die nodig is, vinden Mirre en Femke roeien een geschikte sport voor slechtzienden. Mirre: "Het is een gevoelssport. Ik heb zelf ook blind moeten roeien in de boot. Je voelt dan de bewegingen. Daardoor leerden we op elkaar inspelen en bleef de boot gelijk lopen en ging iedereen synchroon."

SPANNEND

Ondanks alle voorbereidingen is het voor de studenten en voor de roeiers spannend hoe het allemaal gaat verlopen. "We hebben het idee dat we alle voorbereidingen hebben getroffen", aldus Femke. "We hebben elkaar zelfs geblinddoekt om te oefenen hoe het is om iemand naar de binnenbak in de loods met boten te begeleiden. Dat ging de eerste keer mis en de tweede keer beter." Mirre is ook blij dat ze hebben geoefend: "De binnenroeibak is smal en je kan zo in het water vallen. Zelf ben je je er totaal niet bewust van hoe je loopt. Je past je lopen aan op hoe je de omgeving voor je ziet. Je moet je dus bewust worden van hoe je zelf loopt om alles voor de ander te kunnen benoemen."
Daarnaast hebben de roeiers weinig tot geen roei-ervaring en lopen de leeftijden uiteen van 23 tot 65 jaar. Zorgen maken de studenten zich niet. Mirre: "We willen laten zien dat een beperking je niet in de weg hoeft te staan en we kijken er allemaal enorm naar uit." Femke voegt toe: "Gelukkig hebben we een heel enthousiaste groep roeiers en als we goed blijven communiceren moet het goed komen. Misschien vinden wij het zelfs nog wel spannender dan zij!"

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.