Eloïse werkt als arts in Ghana: 'Als er iets met mijn kinderen gebeurt, dan zitten we hier vast'

© Ingezonden
NIEUWEGEIN - Arts Eloïse uit Nieuwegein is met haar man Michaël en drie kinderen in Berekum, een klein dorpje in het westen van Ghana, richting de grens met Ivoorkust. Het plan was om hier tot mei te blijven werken in het ziekenhuis, maar het liefst gaat het gezin nu naar huis. "Niet zozeer omdat we bang zijn om corona te krijgen, maar als er iets met mijn kinderen gebeurt, dan zitten we hier vast. Alle vluchten zijn gecanceld."
RTV Utrecht krijgt veel appjes en mails van regiogenoten die vastzitten in het buitenland. Zit je ook in een ander land dat de grenzen heeft gesloten en wil je laten zien wat je meemaakt? Laat het ons weten via Whatsapp: 06-16141218 of mail: nieuws@rtvutrecht.nl.
Ook in Ghana is het coronavirus het gesprek van de dag, hoewel het aantal geregistreerde besmettingen een stuk lager ligt dan in Nederland. "Gisteren steeg de teller van 68 naar 132. Het dodenaantal staat op drie. Die snelle stijging is vooral omdat Ghanezen nu terugkomen uit het buitenland. Zij zijn direct in quarantaine gezet en ze worden allemaal getest. Als het goed is verspreiden zij het dus niet meer."
In Berekum zijn, voor zover bekend, nog geen coronabesmettingen. "Toch leeft het volop. De meeste mensen hier vragen zich af of het land in lockdown gaat. Veel dorpsbewoners leven van hun werk op de markt, de verkoop van eten. Thuis zitten is funest."
Er doen verhalen de ronde van hamstergedrag in de hoofdstad Accra. In Berekum gebeurt dat (nog) niet, vertelt Eloïse. "In Accra wonen rijkere mensen, hier hebben de meeste mensen helemaal geen geld om voor meer dan een paar dagen vooruit boodschappen in te slaan."
In Berekum hebben de meeste mensen helemaal geen geld om te hamsteren
Eloïse
Eloïse merkt dat de omstandigheden in Ghana heel anders zijn dan in Nederland. "Er is hier veel nood aan artsen. In het ziekenhuis waar ik werk, zijn nauwelijks voldoende middelen in de bestrijding tegen het coronavirus. Er zijn hier überhaupt nauwelijks beschermende middelen voor zorgmedewerkers om veilig te werken. We hebben geloof ik nu 5 stuks beschermende kleding over, terwijl er in Nederland gemiddeld 20 per dag per coronapatiënt worden gebruikt. In hoeverre kun je dan nog veilig helpen?"

FIJN HUISJE

Lang hebben Eloïse en Michaël getwijfeld of ze terug wilden naar Nederland. "Eerst dacht ik: we blijven gewoon. We zitten hier goed, we hebben een fijn huisje en ik kan werken. Maar later dacht ik: stel dat er iets gebeurt met één van mijn kinderen, dan kunnen we niet terug. Alle vluchten zijn gecanceld en we willen hier niet maandenlang vastzitten. En misschien zou ik op dit moment wel meer kunnen betekenen in het ziekenhuis in Nederland."
Daarom hebben ze zich aangemeld bij de ambassade. Het is nog onduidelijk wanneer ze kunnen terugreizen. "We hebben zelf gekeken voor vluchten, maar die worden telkens geannuleerd. We hebben onze spullen klaarstaan voor vertrek. Maar we kunnen ook niet halsoverkop vertrekken omdat we eerst nog tien uur moeten reizen naar de hoofdstad Accra. Ook dat was een lastige overweging: gaan we dan nu al naar Accra toe en daar wachten tot we iets horen, of gaan we ondertussen zo normaal mogelijk door met ons leven hier?"
De coronacheck bij binnenkomst op het ziekenhuisterrein in Berekum.
De coronacheck bij binnenkomst op het ziekenhuisterrein in Berekum. © Ingezonden
"HÉ CORONA!"
Als Eloïse door het dorp fietst, roepen mensen 'corona!' naar haar. "Het is vooral grappend bedoeld, maar ik vraag me soms wel af of de stemming omslaat als het erger wordt. Ik las verhalen over Aziatische mensen die dat in Nederland meemaakten."
Verder leeft het gezin gewoon door zoals ze dat eigenlijk al vanaf november doen. "Toen ik hier eerst kwam, was mijn grootste angst dat er iets met één van de kinderen zou gebeuren. Maar iedereen is gezond, daar ben ik heel dankbaar voor. Het geven van thuisonderwijs zijn we hier al gewend. Onze school uit Nieuwegein heeft de opdrachten voor de klas op de website staan, dus daar kunnen wij nu ook mooi gebruik van maken. Wat dat betreft is onze situatie niet eens zo anders dan die van andere gezinnen in Nederland!"
Benieuwd naar de andere verhalen van regiogenoten in het buitenland?
- Hier lees je het verhaal van Marius en Ans uit Nieuwegein, die vastzitten in Spanje.
- Hier lees je het verhaal van Utrechters Jos en Magda, die gestrand zijn in Nieuw-Zeeland
- Hier lees je het verhaal van Martine uit Engeland, waar mensen de pub misschien wel het meest missen
- Hier lees je het verhaal van Patricia uit Soest, die coronavluchtelingen ziet in de Schotse Hooglanden

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.