Corona dwingt Kamerikse neven tot keuze: In Senegal blijven of naar huis?

KAMERIK - De vier neven uit Kamerik die op de motor door Afrika reizen, zitten nog altijd in Senegal. Daar zijn ze gestrand door de coronamaatregelen die in het land zijn genomen. De mannen hadden eigenlijk het plan om van Utrecht naar Kaapstad te rijden met hun motoren, maar het coronavirus stak daar een stokje voor. Mareijn de Wit is één van de neven en vertelt ons hoe de afgelopen weken zijn geweest. Blijven ze nog in Senegal, of komen ze naar huis?

DE DROOM DIE EEN DROOM BLIJFT

Het mooie van aan een nieuw avontuur beginnen is niet alleen het onderweg zijn, maar ook de voorbereidingen vooraf. Voor ons was dat avondenlang naar routes kijken, mooie plekken online ontdekken, motoren preparen, video's maken, op de motorbeurs staan en het verhaal uit de doeken doen aan de media. En dan hebben we het opzeggen van een aantal van onze banen nog niet meegenomen. Een avontuur, een droom!
Oud RTV Utrecht-medewerker Mareijn de Wit rijdt samen met een paar vrienden op de motor van Utrecht naar het zuidelijkste puntje van Afrika. Een reis die hoe dan ook al avontuurlijk is, maar door de wereldwijde uitbraak van het coronavirus nog onvoorspelbaarder is geworden. In deze blogs en op Facebook houdt hij het thuisfront op de hoogte.
Het is nu drie weken geleden dat we in Senegal aankwamen. Na een aantal dagen in Saint Louis, het noordelijk puntje van Senegal, hebben we ons verplaatst naar Toubab Dialaw. Dat is een klein levendig strandplaatsje met veel visserij, mooie stranden, goed eten en vriendelijke mensen. Corona lijkt hier ver weg en je krijgt er op het eerste gezicht niet veel van mee. Dat veranderde toen de Senegalese noodtoestand werd afgekondigd. Dit zorgde voor een avondklok, gesloten provinciegrenzen en beperkte bewegingsvrijheid.
Met de motor crossen door mul zand.
Met de motor crossen door mul zand. © Transalp Nomads
Voor ons nog geen reden tot klagen. We zitten 'vast' in een hotel met zwembad aan het strand en duiken dagelijks in de Atlantische Oceaan. De ene middag maken we een ritje, maar de bezienswaardigheden zijn beperkt waardoor het al snel neer komt op crossen door mul zand en onze off-road techniek verbeteren.
De andere middag gaan we mee vissen met de lokale bevolking. Dat gaat af en toe typisch. Zo hadden we de eerste keer een mooie plek en tijd afgesproken met de visser. De voorbereidingen waren getroffen en waren we klaar om te gaan. Het liep echter anders. Net voordat we de boot, een soort lange houten kano, van het strand naar de zee wilden gaan slepen, kwam de visser met het volgende punt: "Ik heb geen aas, kom later maar een keertje terug". Aas is natuurlijk essentieel voor de visserij.
De heren vissen af en toe met de lokale bevolking.
De heren vissen af en toe met de lokale bevolking. © Transalp Nomads
Maar na twee weken de Afrikaanse biertjes en alle heerlijke Senegalese visgerechten geproefd te hebben, André Hazes te hebben grijsgedraaid en het hotel te zien leegstromen, rijst bij ons ook de vraag: hoe nu verder? Zeker nu dit weekend de noodtoestand in Senegal is verlengd tot begin mei.
Hoe de wereld in feite in een paar weken kan veranderen, bleek ook hier eergisteren nacht. Ondanks de avondklok, waardoor je na acht uur niet op straat mag zijn, was er tegen middernacht veel rumoer. Vanaf onze hotelkamer zagen we groepjes mensen over de zandpaadjes voor ons hotel lopen. Er wordt wat geroepen en geschreeuwd, mensen schieten verschillende kanten op. Even later vinden we op internet een artikel, waarin beweerd wordt dat er vluchtelingen zijn die vanaf zee proberen aan land te komen.
Het zouden Senegalezen zijn die vanaf Spanje opweg waren naar huis, maar door de gesloten grenzen vast kwamen in Mauritanië. Nu proberen ze per boot in Senegal aan te komen. Bij de lokale bevolking heerst er de angst dat deze mensen corona hebben en daarom gaan ze 's nachts het strand op en maken ze vuur om te voorkomen dat er mensen aan land komen.
De volgende ochtend gaf ook de hoteleigenaar aan deze verhalen te hebben gehoord. De waarheid valt lastig vast te stellen, maar het gerucht alleen al, een omgekeerde vluchtelingenstroom, tekent de huidige situatie.
Met de motor rijden door de straten.
Met de motor rijden door de straten. © Transalp Nomads
De corona-ontwikkelingen, onze periode van 'vastzitten' in het hotel, zorgen ervoor dat we opnieuw veel tijd hadden om te denken en dromen over plekken die we graag willen bezoeken. Conclusie is echter ook snel dat dit niet de geschikte tijd is voor onze droom. Naast Senegal nemen ook de andere West-Afrikaanse landen terechte maatregelen.
Grenzen zijn gesloten, bepaalde steden afgesloten, vergaande lockdowns geïmplementeerd. Alles om ervoor te zorgen dat de corona uitbraak in West-Afrika beperkt blijft. We begrijpen het volledig. De lokale gezondheidszorg zou een uitbraak zoals in Europa ook niet aan kunnen.
Bij het hotel is het goed vertoeven.
Bij het hotel is het goed vertoeven. © Transalp Nomads
Voor ons een lastige situatie maar we zijn vooral blij dat de uitbraak hier nog mee lijkt te vallen en dat thuis in Nederland familie en vrienden op dit moment gezond zijn. Onze onderlinge situatie verschilt ook. De één heeft een huis en/of baan om op terug te vallen, de ander heeft alles opgezegd. Dat zorgde er ook voor dat we verschillende keuzes hebben gemaakt. Nander en ik hebben besloten om komende week naar Europa te vliegen en de motoren te verschepen. Erwin en Remco blijven voorlopig nog in Senegal en kijken hier de situatie nog even aan.
Gezamenlijk is voor ons duidelijk dat onze droom, om per motor via West-Afrika naar Kaapstad te rijden, voor nu een droom zal blijven. Onze tijd komt nog wel en er rest ons nu niet anders dan terug te blikken op een aantal schitterende weken met veel avontuur. En we blijven vooral dromen.
Prachting uitzicht op de Atlantische Oceaan.
Prachting uitzicht op de Atlantische Oceaan. © Transalp Nomads

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.