Utrechtse paastraditie gaat toch door: 'Het kruis moet hoe dan ook naar buiten'

Jan Wilten en zijn vrouw Janneke zijn in het zonnetje bij de voordeur van de kerk druk bezig met takken en narcissen. "Het is gezellig, maar ook betekenisvol dat we dit met zijn tweeën doen. Want het geeft aan dat mensen elkaar nodig hebben om iets voor elkaar te krijgen. Dat je niets in je eentje kan", zegt Jan Wilten.

Jan en Janneke zijn gemeenteleden van de Tuindorpkerk in Utrecht. Toen duidelijk werd dat de paasviering in de kerk niet door kon gaan was meteen duidelijk dat dit bloemenkruis er wel moest komen. "Het is door corona allemaal een beetje anders, maar we hebben wel gemeend dat dit kruis, dát teken van leven, hoe dan ook naar buiten gebracht moet worden", zegt Jan.

Het is voor het eerst dat volwassenen het kruis versieren. Dat doen normaal gesproken altijd kinderen. Zij brengen dan ook vlak voor het einde van de dienst het kruis naar buiten. "En de gedachte die daarachter zit is dat de kinderen de toekomst zijn. En dat zij dat teken van leven naar buiten brengen."

Zoals in veel kerken is ook de paasviering van de Tuindorpkerk voor mensen thuis te volgen. De dienst is van tevoren opgenomen en terug te kijken via de website van de kerk. Jan en Janneke moeten de dienst nog gaan kijken, en dat gaan ze zeker doen. "Maar dat is een stuk schraler dan in het echt. Bovendien is de beleving in het écht natuurlijk onvervangbaar. Maar de media die we nu hebben zijn een mooi middel om de boodschap naar buiten te brengen. De boodschap: buig niet voor de macht maar wordt zelfstandig. Ga op eigen benen staan." zegt Jan Wilten.

Jan en zijn vrouw verlangen ernaar dat de kerkdiensten weer gewoon gehouden kunnen worden in de kerk. "Je hebt een mooie mogelijkheid om elkaar als gemeenteleden fysiek te ontmoeten. Dat je elkaar weer spreekt. Het is een vast punt in de week waarop je iedereen weer ziet, en dat heb je nu natuurlijk niet."

Op de vraag wanneer Jan denkt dat dat weer gaat gebeuren zegt hij: "Pasen is het feest van de opstanding. Pas als wij opstaan tegen datgene wat niet deugt, dan kan je verandering teweeg brengen. Het is belangrijk voor mensen om te leren binnen hun eigen grenzen te leven zonder dat ze proberen om zoveel mogelijk over de grenzen van andere mensen heen te gaan om zelf tijdelijk een beter leven te hebben."

Als Jan en Janneke na twee uur hard werken alle takken en narcissen aan het kruis hebben gestoken, kan het opgehangen worden aan de pui van de kerk. Direct komen er al bewoners uit de wijk kijken.

Het kruis blijft ongeveer twee weken hangen denkt Jan. Zo lang de bloemen mooi blijven. "Als het een beetje bouwvallig begint te worden dan klopt de metafoor niet meer. Je probeert een teken van leven te geven en niet de armoe te laten zien die uiteindelijk in al het stoffelijke volgt."