Precies een half jaar geleden gingen de scholen dicht: 'Het echte contact was het grootste gemis'

PROVINCIE UTRECHT - Op een persconferentie afgelopen maart wordt plots duidelijk wat al een tijd in de lucht hing; de coronamaatregelen worden nog verder aangescherpt. Alle scholen en kinderopvangcentra gaan vanaf 16 maart dicht. Alleen kinderen waarvan de ouders een vitaal beroep hebben kunnen opgevangen worden. Vandaag, precies een half jaar later, blikt RTV Utrecht terug op die periode. "Ik moest even flink slikken, ik dacht daar gaan we dan", vertelt Jan Heijman, directeur van basisschool De Horn in Wijk bij Duurstede.
"In de week ervoor hadden we een uitwisseling met Duitse collega's. Daar werd nog volop handen geschud en elkaar op de schouders geklopt. Zij kregen toen van hun thuisbasis te horen 'In Duitsland gaat alles op slot, alle scholen gaan dicht'. Daar deden we hier nog lacherig over; zover zou het in Nederland niet komen. Nou dat liep even anders", herinnert Jan Heijman zich.
Jan Heijman, directeur basisschool De Horn
Jan Heijman, directeur basisschool De Horn © RTV Utrecht
"Ik zat die persconferentie te kijken en dacht meteen hoe gaan we dit aanvliegen?", vertelt Silvie van Ommen, moeder van Britt (14) en Jørre (13). "Mijn zoon zat in groep 8 en vond het meteen leuk, die mocht op de laptop opdrachten maken en had daar ook wel lol in. De begeleiding van school was ook helder, meteen goed met hem maar ook met mijn man en mij. Mijn dochter zat in de tweede van de middelbare school in Woerden en daar kwam het thuisleren met horten en stoten op gang".
Ik dacht toen al heel snel dat als dit mijn toekomst is, zo hier in mijn eentje dan houd ik er mee op. Dan ga ik iets anders doen. Zo heftig vond ik dat
Jan Heijman, schooldirecteur

Puzzelen

Op meerdere scholen was het puzzelen met digitaal onderwijs en contact houden met leerlingen. Ook op basisschool De Horn in Wijk bij Duurstede werd het werken op afstand op poten gezet. "We hebben eerst twee dagen geen les gegeven, echt met elkaar bedacht: hoe gaan we dit doen? Het kwam langzaam op gang, leraren en leerlingen moesten er in thuisraken", zegt directeur Jan Heijman.
Veel vlotter liep dat op het Anna van Rijncollege in Nieuwegein. Roy Helmerhorst is daar aardrijkskundeleraar. Hij heeft een youtube-kanaal met extra uitleg voor zijn leerlingen maar de filmpjes worden door leerlingen door het hele land bekeken. "Ik werkte al met een klein team aan het opzetten van digitaal onderwijs op onze school, nou dat kreeg ineens een boost. We hadden als school echt een voorsprong. Binnen 24 uur hadden we alle systemen in orde om op afstand les te geven, daar ben ik echt trots op."
Roy Helmerhorst, aardrijkskundeleraar Anna van Rijncollege
Roy Helmerhorst, aardrijkskundeleraar Anna van Rijncollege © Roy Helmerhorst
"De grootste uitdaging was natuurlijk om de leerlingen scherp te houden. In het klaslokaal zie je aan iemands lichaamshouding hoe de vlag erbij hangt. Dan zegt een leerling wel dat hij het heeft begrepen, maar dan zie ik aan zijn ogen of houding dat ik de Bosatlas er nog eens bij moet pakken om het uit te leggen. Dat is het grote gemis van op afstand werken."

Ouders

Silvie van Ommen, moeder van Britt en Jørre, merkt ook dat thuis les krijgen na een paar weken zijn tol gaat eisen. "Alle toetsen waren online en moest Britt thuis maken. Ik werkte natuurlijk ook alle dagen thuis dus ik had ineens heel veel zicht op wat ze deed of moest doen. Dus ik zat haar dan achter de broek 'heb je wel voldoende geleerd?'. Ik had gehoopt dat dat allemaal wat soepeler zou verlopen, maar dat viel tegen. En als je dan toch al hele dagen op elkaars lip zit, zorgt dan niet altijd voor de beste sfeer", lacht Silvie.
Silvie van Ommen, moeder van Britt en Jørre
Silvie van Ommen, moeder van Britt en Jørre © Silvie van Ommen

Het gevoel van samen

"We hadden dat digitaal lesgegeven dus wel goed op orde maar een school is meer dan dat. De leerlingen misten elkaar enorm", weet aardrijkskundeleraar Roy. "Ik heb toen in mijn eigen pauze een aantal keer een Instagram-samenkomst georganiseerd. Leerlingen konden dan meekijken terwijl ik gitaar speelde of een quizje deed. Collega's maakte filmpjes van hun eigen huis, zo van 'dit is onze werkplek'. Alles om maar dat gevoel van samen terug te krijgen."
"Taal en rekenen zijn belangrijke vakken, begrijp me goed. Maar wat je op een school meekrijgt is toch vooral sociale omgang. Dat misten we als collega's onder elkaar, maar merkten ook dat de kinderen zo voelden", knikt Jan Heijman van basisschool de Horn. "Alle leraren werkten thuis, de school was leeg. Alleen ik kwam elke dag naar het gebouw. Ik dacht toen al heel snel dat als dit mijn toekomst is, zo hier in mijn eentje dan houd ik er mee op. Dan ga ik iets anders doen. Zo heftig vond ik dat."

De vlag kan uit

Toen de scholen weer open konden was dat een mooie dag in huize Van Ommen. "Britt was heel blij dat ze haar vriendinnen weer kon zien, de vlag ging nog net niet uit. Ze ging met de hakken over de sloot over maar ik merk nu dat de school er bovenop zit. Ze zit nu in de derde en er tellen nu al dingen mee voor het examen volgend jaar. Dus ze krijgt extra lessen en wordt echt in de gaten gehouden, heel fijn dat dat nu weer kan. Voor Jørre was het trouwens wel even wennen, die was gewend aan rustig opstarten voordat de schooldag begint en nu moet alles weer op uur en tijd."
De eerste snotterende collega's hebben zich al gemeld. Hopen dat we open kunnen blijven, want als de school weer op slot moet zou dat echt een klap zijn
Jan Heijman, schooldirecteur
"Dat ik weer voor een volle klas mag staan is natuurlijk helemaal te gek", lacht Roy enthousiast. "Digitaal lesgeven is een manier om kennis door te geven, maar het echte onderwijs is hier, fysiek in de klas. Ik merk wel dat sommige stof van vorig jaar nu nog eens moet worden herhaald. De onderdelen waar een aantal leerlingen in de toetsen bij onderuit zijn gegaan herhaal ik nu extra. Ik wil mijn leerlingen koste wat kost goed naar de examens loodsen."

Wel nieuwe uitdagingen

Dit nieuwe schooljaar heeft weer haar nieuwe uitdagingen. "Er staan pijlen op de grond voor looproutes, dat staat wel heel stoer maar we houden ons er niet aan", bekent Jan Heijman. "Leraren onderling doen echt hun best. Maar met krioelende kleuters is dat gewoon niet te doen. We wassen onze handen en letten heus op, maar er is geen beginnen aan. Dat is allemaal heel erg te begrijpen en menselijk. De eerste snotterende collega's hebben zich al gemeld. Dan is het nu zaak om de rust te bewaren. En hopen dat we open kunnen blijven, want als de school weer op slot moet zou dat echt een klap zijn."

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.