Utrecht krijgt daklozenopvang voor LHBT'ers: 'Ik ben zó blij dat er nu een veilige plek is voor deze groep'

Uit onderzoek van onder meer Movisie blijkt namelijk dat deze groep dak-en thuislozen het extra moeilijk heeft, zowel op straat als in de reguliere dak-en thuislozenopvang. Ze voelen zich vaak onbegrepen en niet veilig.

"Ik noem ze driedubbel kwetsbaar", zegt Van Baardwijk. "Ze worden dakloos. En door hun LHBTIQ-achtergrond zijn ze vaak al extra kwetsbaar en lopen ze tegen problemen aan die te maken hebben met hun seksuele geaardheid of genderidentiteit. Daar komen regelmatig psychische problemen uit voort."

Het idee is dat de mensen tijdelijk opgevangen worden in het LHBTIQ-huis van De Tussenvoorziening, voor een maand of drie tot zes. Daarna stromen ze door naar een vervolgplek, als die beschikbaar is. "Dat kan een reguliere woning zijn of een vorm van begeleid wonen. Dat zal soms extra uitdagend zijn, zeker voor deze doelgroep en met de huidige woningmarkt. Maar we gaan nooit iemand op straat zetten", zegt Van Baardwijk.

Het gaat voor alsnog om een pilot van anderhalf jaar. Als het goed bevalt dan wordt het LHBTIQ-huis een blijvertje. Ook hoopt De Tussenvoorziening middels het huis beter zicht te krijgen op de doelgroep in de stad Utrecht.

In het LHBTIQ-huis krijgen de bewoners een breed scala aan hulp. "Los van de professionele hulp kunnen de mensen in het huis ook rekenen op de hulp van zogenaamde regenboogmaatjes", zegt Van Baardwijk. "Dat zijn vrijwilligers die zelf een achtergrond hebben met LHBTIQ. Zij doen leuke dingen met de bewoners, helpen ze om hun netwerk te vergroten. En gaan bijvoorbeeld mee koffie drinken of naar een praatgroep. Het idee is dat een bewoner dat dan op een gegeven moment daar zelf naartoe durft."

Laura van Nieuwenhuijze, voorzitter van COC Midden-Nederland, is ontzettend blij met de komst van het LHBTIQ-huis. "We zijn vereerd en trots. We vinden het zo bijzonder en zo mooi dat dit er is. Het raakt je echt in je hart en ik krijg kippenvel als ik het erover heb, zó blij ben ik dat er nu een veilige plek is voor deze groep mensen. Het is echt een geruststellend gevoel".

Ook herkent Van Nieuwenhuijze de signalen dat de LHBTIQ-daklozen vaak niet aan durven kloppen bij de reguliere opvang. "Als LHBTIQ-jongere val je binnen stukje extra kwetsbare doelgroep en als je dan naar een reguliere opvang moet, kun je daar vaak niet jezelf zijn terwijl dat juist zo hard nodig is."

"Vaak komt er ook schaamte bij kijken. In de reguliere opvang zitten allerlei mensen door elkaar: drugsgebruikers, alcoholverslaafden, mensen met diverse psychische problematiek. Dat is een schraal contrast met de hulp die deze jongeren eigenlijk nodig hebben."

Corona heeft de komst van het huis in een versnelling gebracht, denkt Van Nieuwenhuijze. "Veel mensen wonen tot hun 25e nog thuis en op het moment dat er dan worstelingen zijn met seksuele geaardheid of genderdiversiteit worden mensen in het ergste geval uit huis gezet. Door corona hebben jongeren dan weinig andere opties om te wonen. Ze slapen soms bij vrienden op de bank maar dat is ook niet een corona-proof optie. En verder zijn er dan nauwelijks voorzieningen waar jongeren terecht kunnen."

De Tussenvoorziening wil de precieze locatie van het LHBTIQ-huis liever niet bekendmaken.