Knipoog naar Máxima bij zoektocht naar Veenendaalse identiteit: 'Dé Veenendaler bestaat niet'
VEENENDAAL - Veenendaal staat bekend als streng-christelijke gemeente. Maar klopt dat beeld wel? Wat voor beeld hebben de inwoners eigenlijk zelf van hun stad? En wat maakt een Veenendaler tot een echte Veenendaler? Kunstenares en ondernemer Sanne Heymann ging op onderzoek uit en deelt nu haar conclusies. "Dé Veenendaler bestaat niet."
Met die uitspraak verwijst Heymann naar de inmiddels beroemd geworden woorden van koningin Máxima. Zij zei in 2007 zei dat 'dé Nederlander niet bestaat'. Een uitspraak over de identiteit van ons volk die haar op veel kritiek kwam te staan.
Heymann bracht in december haar boek 'Van Blauwkous tot Wolpoes' uit. Daarin schrijft ze over de geschiedenis van Veenendaal en vertelt ze over hoe divers de stad is.
Sanne ging voor haar eerste Veenendaal-vlog op pad met Nadia, die al 44 jaar in de stad woont.
Nu heeft ze een nieuw project: 'Wolpoes on tour'. Daarvoor gaat ze de straat op om vlogs te maken met verschillende Veenendalers. Ze vraagt hen welke plekken in de stad voor hen het belangrijkst zijn.
Ik kan klagen dat hier niks te doen is. Maar ik kan ook op zoek naar de dingen die er wél te doen zijn.
Heymann kwam op haar elfde naar Veenendaal en bleef er tot haar achttiende levensjaar wonen. Toen ze vertrok, was ze niet van plan ooit terug te keren. Maar toen ze 26 was kwam ze onverwachts toch terug. "Ik dacht: ik kan wel klagen over dat hier niks te doen is. Maar ik kan ook op zoek naar de dingen die wél te doen zijn."
Ze verdiepte zich in haar stad en de geschiedenis en besloot ook zelf de nodige reuring in Veenendaal te brengen. Zo organiseerde ze drie keer de Inside the City Run, waarbij mensen door bedrijfspanden konden rennen. "Veenendaal is helemaal niet saai, zoals mensen soms denken. Alleen mensen moeten de evenementen een beetje leren kennen. De meeste Veenendalers kijken namelijk graag de kat uit de boom."
Ik wil een fris geluid laten horen en Veenendaal meer op de kaart zetten.
De research voor het boek over Veenendaal leverde Heymann veel nieuwe inzichten op. "Veenendaal telt ruim honderd verschillende nationaliteiten en het is veel diverser dan mensen denken. Ik wilde daarom graag een fris geluid laten horen en Veenendaal meer op de kaart zetten."
De titel van het boek is van 'Blauwkous tot Wolpoes'. Die naam komt niet zomaar uit de lucht vallen. Als je het woord blauwkous opzoekt in de Dikke van Dale komt naar voren dat het een spottende naam is voor een geleerde vrouw, die graag geleerd wil zijn. Dit heeft echter niks te maken met de Veense Blauwkous. Deze bijnaam komt namelijk uit de 17e eeuw. De Veenendaalers en Rhenenaren bedachten bijnamen voor elkaar. Zo ontstond de bijnaam Blauwkous voor Veenendalers. Om het simpele feit dat Veenendalers vaak Blauwe kousen droegen. De bijnaam 'wolpoes' komt uit de tijd dat de Veenendalers thuis veel met wol bezig waren.
Toen de kunstenares het boek schreef, besefte ze dat alle informatie vanuit haar eigen invalshoek kwam. Daar moest verandering in komen. Dus laat ze zich nu rondleiden door inwoners van de stad en vraagt ze hen welke drie plekken zij het belangrijkst vinden.
Nadia Aliyat woont al 44 jaar in Veenendaal en is als eerste aan de beurt in de vlog van Heymann. "Men denkt vaak dat alleen mensen met een streng christelijke achtergrond hier wonen. Maar Veenendaal is veel meer dan dat", zegt Nadia. "Dat vind ik belangrijk om te laten horen."
De ontmoeting met Nadia leverde de volgende vlog op:
