Thijs (24) zorgde zijn hele jeugd voor zijn broertje Daniël: 'Eigenlijk heeft niemand door dat jonge mantelzorgers bestaan'

"De maatschappij noemt hem dan wel beperkt, maar er is op deze wereld niemand eerlijker en dankbaarder dan hij", vertelt Thijs. "Ik hou zielsveel van hem. En hij volgens mij ook van mij. Maar dat betekent niet dat het nooit zwaar is geweest. Vanaf mijn 12e heb ik hem medisch verzorgd. Dat doe je 'gewoon', omdat het je broertje is. Maar achteraf gezien vraagt het wél wat van je."

Deze landelijk georganiseerde week zet daarom alle mensen zoals Thijs in het zonnetje. Want: 1 op de 5 kinderen in Nederland doet aan een vorm van mantelzorg. Bij Thijs begon het al vroeg. "Ik was vijf toen hij werd geboren. En gelijk had ik door: Daniël vraagt meer aandacht dan ik. Al snel krijg je in de gaten dat er iets met hem aan de hand is."

Daniël werd geboren met een open rug en een waterhoofd, legt hij uit. Later bleek hij ook autisme te hebben. "Door alles wat er met hem aan de hand was, kwam hij in een rolstoel terecht. En ook nu is hij geestelijk een achtjarige. Het komt erop neer dat hij heel veel dingen nooit zal kunnen."

Eigenlijk voelde hij zich al gelijk verantwoordelijk voor zijn broertje, denkt Thijs. "Hij en ik zijn als vier handen op één buik, vanaf het begin. Dan weet je niet beter dan dat je voor hem wil zorgen."

Oppassen, bijvoorbeeld. Maar ook een groot deel van de medische verzorging nam Thijs op zich. "Bij ons is het nooit een typische broersband geweest. In de zin van: wie is cooler, stoerder of sterker. Nee, hij stond door de zorg die hij nodig had altijd in het middelpunt. Daar wen je als kind aan. Achteraf besef je pas wat dat eigenlijk allemaal met je heeft gedaan."

Ook nu Thijs niet meer thuis woont blijft de zorg doorgaan. Of het ooit stopt, dat denkt hij niet. "Ik wil echt geen schouderklopje, zeker niet. Maar misschien dat er meer erkenning kan komen voor jonge mantelzorgers. Als ik op hem pas, moet ik namelijk wel scherp zijn. Uitgeslapen, nuchter. Altijd opletten of er niks met hem aan de hand is."

Meer kennis over opgroeien als jonge mantelzorger zou zijn vroegere zelf geholpen kunnen hebben, denkt hij. "Dan was er misschien meer begrip geweest waarom ik mijn energie op school kwijt wilde, en niet thuis. Omdat daar mijn aandacht al naar iemand anders ging."

Ook hun gemeente Vijfheerenlanden hoopt door deze landelijke themaweek jonge mantelzorgers beter te kunnen vinden. Want veel jonge mantelzorgers zien zichzelf niet als mantelzorger, zegt Karin Kannes van Mantelzorg Vijfheerenlanden. "Het is nog steeds een onderbelichte groep. Veel gemeentes hebben een punt waar deze jongeren zich kunnen melden. Bij ons kunnen ze zich na inschrijving terecht voor extra hulp. Juist voor zichzelf."

Begrijp Thijs overigens niet verkeerd: hij heeft óók veel van Daniël geleerd. Zijn puurheid, bijvoorbeeld. En de grenzeloze liefde voor het leven. "Waar anderen in verdriet blijven hangen, kan hij na één blokje kaas weer een brok vrolijkheid zijn. En op de Bunnik-side van FC Utrecht schreeuwde hij zonder gêne het hardst van allemaal. Hij ziet in iedereen wel iéts moois. En dan merk je dat je die zorg met liefde voor hem over hebt."