Oud-bodyguard mist André Hazes meer en meer

Nee, de rechterhand van Hazes dacht nooit dat die kleine de 70 zou halen. "Dan had hij op ijs gezet moeten worden, want dan was hij helemaal opgebruikt. Hij leefde als een TGV: alles of niets en er was geen middenweg."

Vijftien jaar - tot 1997 - stond Van Zoelen klaar voor Hazes. Vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week. "Dat was de enige mogelijkheid om het te doen op de manier zoals ik het graag wilde doen, om het goed te doen", zegt hij. Elk optreden naast het podium en elke keer gaf hij Hazes bij opkomst een "klop op z'n kont", om te laten weten dat de bodyguard klaar stond. "Dat was ons seintje, zeg maar. Hij floreerde daar als iedereen uit z'n dak ging, dan was ik ook blij."

Later ging het ook wel eens minder, terwijl de boekingen binnen bleven stromen. "In discotheken gaat het vanzelf, dan zingen mensen allemaal mee. Maar er zijn ook boekingen, zoals bruiloften, dan moet je op je qui vive zijn, dan moet je echt werken voor je geld." Op een gegeven moment moest Van Zoelen optredens afzeggen. "Hij stond niet meer achter zijn product, gooide er een beetje met de pet naar."

De verjaardag van de Amsterdamse zanger blijft bijzonder. "Als je de geschiedenis na gaat van wie er wat te vertellen heeft gehad op muzikaal gebied. Dan was het die kleine." Van Zoelen zag iets van zijn idool Elvis in Hazes. Niet vreemd dan ook, dat de nalatenschap van Hazes nog springlevend is.

Voor zijn dood was het in sommige kringen niet bon ton om fan te zijn van de volkszanger. Toen Hazes in 2004 overleed, leek iedereen wel fan. "Veel mensen waren stille fans, die kwamen er neit voor uit maar kochten wel zijn platen. Na zijn dood was de gene voorbij en had iedereen wel wat te vertellen over hem." Wat ook meehielp was de "commercie-trein" die door zijn vrouw werd opgetuigd. "Rachel heeft goede mensen om haar heen verzameld die dat in leven houden."

Van Zoelen zou een boek kunnen schrijven over alles wat hij meemaakte met die kleine. En dat deed hij ook: André & ik verscheen in 2014. Nog steeds vertelt hij over de opname van de videoclip van Il Mondo in Venetië. Hazes op nieuwe Italiaanse laarsjes op een grote paal in het water, spekglad door de zeemeeuwenschijt. "Blauw van ellende" was Hazes.

Of die keer dat Van Zoelen in de bak terecht kwam toen hij twee politieagenten een paar oplawaaien had verkocht. De agenten kwamen na klachten over geluidsoverlast op de verjaardag van Hazes in Baarn. Hazes had een grote mond en kreeg een duw, niet verstandig met bodyguard Van Zoelen in de buurt. "Ze moeten niet aan die kleine komen, helemaal toen niet." Kostte hem wel twee maanden brommen. Hazes af en toe aan de poort. "Maar hij durfde niet naar binnen. Hij schreef me wel brieven, kaarten en andere rarigheid."

Mist hij Hazes nog? "Ik wist dat die vraag zou komen, maar toch steeds meer en meer." Het was veel lachen, veel mooie momenten en ook minder mooie momenten. De fijne herinneringen worden sterker, de slechte momenten zwakker. Van Zoelen: "Dat wordt gedekt door de liefdevolle mantel."