10 jaar oorlog in Syrïë: 'Delen van Utrecht lijken op Damascus'

PROVINCIE UTRECHT - "Met twee bussen kwamen we hier 's nachts aan", zegt Tamer Alalloush (34), wijzend naar de zijkant van het Beatrixgebouw. Zes jaar geleden was hij een van de vijfhonderd vluchtelingen die opgevangen werd in het gebouw naast station Utrecht Centraal. Sindsdien heeft hij zich ingezet om een verbinding te maken met Utrecht en haar inwoners.
Al tien jaar woedt er een oorlog in Syrië. Meer dan 6,3 miljoen mensen zijn sinds 2011 het land ontvlucht. Jaarlijks vragen duizenden Syriërs asiel aan in Nederland. Zo ook in de stad Utrecht, waar de grootste groep statushouders uit Syrië komt. Deze week vertellen we elke dag het verhaal van in totaal vijf Utrechters die de afgelopen jaren de Syrische oorlog zijn ontvlucht.

Een orkest zonder dirigent

"Toen we uit de bus stapten, moesten we met de lift zes verdiepingen omhoog. Daar zagen we een grote zaal die gevuld was met alleen maar stapelbedden", memoreert Tamer. Het Beatrixgebouw diende op dat moment als een noodopvang om de vluchtelingencrisis aan te pakken. "Al die mensen bij elkaar zorgde voor heel veel lawaai. Het was een soort orkest zonder dirigent. Als iemand een woord zei, kon je binnen no-time een boek schrijven", zegt Tamer al lachend.
Item over Tamer Alalloush
De vluchtelingen die verbleven in het Beatrixgebouw waren recent in Nederland aangekomen, zo ook Tamer. "Ik wist niks over Utrecht. Toen ik op de GPS van mijn mobiel keek, was ik helemaal verbaasd dat we in het centrum van de stad zaten. En toch bleven de meesten in of rond het gebouw waar ze bivakkeerden."

Zakkendragerssteeg als mini-Damascus

"Maar ik niet. Ik ben meteen begonnen met rondlopen", vertelt Tamer. "Het probleem was wel dat alle straten op elkaar lijken, dus was ik na twee minuten al de weg kwijt." Toch heeft dat Tamer geholpen bij het leren van de stad. Nu, zes jaar later, kent hij het hele centrum op zijn duimpje. "Mijn lievelingsstraat is de Zakkendragerssteeg. Die geeft mij veel herinneringen, omdat het erg lijkt op straten in Damascus. Dat is ook de reden dat ik mij meteen connected voelde met de stad."
Tamer aan de wandel in het centrum van Utrecht.
Tamer aan de wandel in het centrum van Utrecht. © RTV Utrecht / Milo Hornstra
Tamer ziet het als zijn missie dat mensen die nieuw in Utrecht zijn, ook deze verbinding voelen. "Als eerste neem ik mensen mee naar het Domplein", zegt Tamer terwijl hij wordt onderbroken door de klokken van de toren. "Je ziet de cultuur van de stad hier heel duidelijk. Ook is de geschiedenis hier van de muren af te lezen en het standbeeld voor de vrijheid staat symbool voor de reden waarom ik naar Utrecht ben gekomen."

Dreaming of Syria

Niet alleen een connectie met de stad, maar ook met de inwoners, dat is wat Tamer wil. "Het gaat niet om de gebouwen, maar meer om de mensen die erin wonen." Vandaar dat Tamer enkele jaren geleden het project Dreaming of Syria is gestart waarbij de Syrische en Nederlandse cultuur op een feestelijke manier worden samengebracht. Op plekken zoals TivoliVredenburg moet politiek ruimte maken voor dans, muziek en eten.
Een Dreaming of Syria feest waarbij de Syrische en Nederlandse cultuur samenkomen.
Een Dreaming of Syria feest waarbij de Syrische en Nederlandse cultuur samenkomen. © Marcus Valance
Dat veel Utrechters graag naar deze feesten gaan, is volgens Tamer geen toeval. "Utrecht wordt echt gezien als de hoofdstad van de nieuwkomers. In heel Nederland zijn nieuwkomers welkom, maar in Utrecht is dat echt nog wel ietsjes meer. Dat maakt ook dat ik mij hier thuis voel. Meer dan plekken in mijn moederland."
Tamer Alalloush
Tamer Alalloush © RTV Utrecht / Milo Hornstra

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.