Petitie om Layan en Karam in Nederland te houden: 'Deze kinderen hebben ons wat te bieden'

AMERSFOORT - De 13-jarige Layan en de 12-jarige Karam vluchtten vijf jaar geleden samen met hun moeder uit Syrië. Ze verblijven op dit moment in het asielzoekerscentrum in Amersfoort. Uitzetting naar Marokko dreigt, want de moeder van de kinderen heeft op papier de Marokkaanse nationaliteit. Daar kennen ze niemand en de kinderen hebben inmiddels een leven opgebouwd in Amersfoort.
In 2016 vluchtten de kinderen voor de burgeroorlog in Syrië. Hun vader raakte in de oorlog vermist en het is onduidelijk of hij nog in leven is. Layan en Karam wonen inmiddels meer dan vijf jaar in een asielzoekerscentrum. Eerst in Utrecht, nu in Amersfoort. Ze hopen op een verblijfsvergunning, maar de Immigratie- en Naturalisatiedienst zegt dat ze naar Marokko moeten. Moeder Hafsa heeft naast de Syrische namelijk ook de Marokkaanse nationaliteit. Marokko wil echter niet meewerken omdat de kinderen niet de Marokkaanse nationaliteit hebben. In Syrië is het te onveilig.
Kirsten van Alphen maakte als taalvrijwilliger kennis met moeder Hafsa en inmiddels is daar een vriendschap uit voortgegroeid. Samen met een aantal anderen is ze een petitie gestart om aandacht te vragen voor de zaak. "Dit zijn mensen die gevlucht zijn voor een burgeroorlog. Ze hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt. Bij een humaan asielbeleid moet je uitzonderingen kunnen maken."
Karam (links), Layan (midden) en moeder Hafsa (rechts)
Karam (links), Layan (midden) en moeder Hafsa (rechts) © RTV Utrecht
Layan en Karam spreken inmiddels beter Nederlands dan Syrisch. Ze gaan naar school in Amersfoort en hebben daar vriendjes en vriendinnetjes. Layan zit op zwemles en Karam voetbalt bij voetbalvereniging KVVA. "Ze willen nadenken over hun toekomst. Het begint te knagen als je zo in onzekerheid verkeert. Deze kinderen hebben Nederland iets te bieden", vertelt Van Alphen.

Rust en veiligheid

Met moeder Hafsa gaat het steeds minder goed. De hoogopgeleide vrouw werkte in Syrië in een ziekenhuis, maar omdat ze in Amersfoort in het asielzoekerscentrum zit, mag ze nu niet werken. Ze wil graag dat haar kinderen in rust en veiligheid op kunnen groeien. De initiatiefnemers achter de petitie hopen dan ook dat er een einde komt aan de onzekere situatie.
Dat is voor Layan extra belangrijk omdat zij lijdt aan Osteogenesis Imperfecta (OI). Deze aangeboren aandoening zorgt ervoor dat haar botten niet sterk zijn. Bij het minste of geringste breekt ze een arm of een been. in het afgelopen jaar alleen al gebeurde dit zeven keer. Layan heeft in Syrië altijd in een rolstoel gezeten, maar sinds ze ondersteund wordt door artsen van het Wilhelmina KinderZiekenhuis in Utrecht, kan ze zelfstandig lopen.
De dertienjarige Layan lijdt aan een botziekte en is gebonden aan een rolstoel.
De dertienjarige Layan lijdt aan een botziekte en is gebonden aan een rolstoel. © RTV Utrecht
Of er voor deze zaak een uitzondering kan worden gemaakt, is de vraag. Via een kinderpardon kreeg een vastgesteld aantal kinderen van asielzoekers die langer dan vijf jaar in Nederland wonen en eigenlijk het land uit moeten, een kans om te blijven. Een nieuw kinderpardon lijkt er vooralsnog niet te komen. De discretionaire bevoegdheid waarmee de staatssecretaris in individuele gevallen een uitzondering kon maken, is ingetrokken.
Kirsten van Alphen snapt dat deze zaak een consequentie is van een strenger asielbeleid van het kabinet . "Maar deze mensen zijn geen gelukszoekers. Door de regels vallen ze tussen wal en schip. Ik vind dat je dan een uitzondering moet maken. Dat is menselijkheid."

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.