Palwasha vluchtte uit Afghanistan, maar heeft geen rust: 'Ik ben elke dag bang voor de levens van mijn familie'

Ze volgt het nieuws op de voet en hoort elke dag hoe de situatie verslechterd. "Ik probeer elke dag met mijn vrienden en familie uit Afghanistan te bellen. Als ze niet opnemen ben ik ontzettend bang dat hen iets is overkomen. Het is heel stressvol. Ik zit hier in Nederland, maar heb helemaal geen rust. Ik zie de pijn, maar ik kan helemaal niks voor ze doen. Het machteloze gevoel is verschrikkelijk", zegt Hassan.

Vooral om haar zus maakt ze zich grote zorgen. Zij woont met haar vijf dochters en man in het noorden van Afghanistan. Haar man is ziek, dus haar zus is samen met haar oudste dochters de kostwinner van het gezin en dat kan voor problemen zorgen. "Ze zijn allemaal zo bang. Ze hebben alle papieren die bewijzen dat ze werk hebben in het vuur gegooid, en ze hebben al hun werkkleding verbrand zodat de Taliban er niet achter kan komen dat ze werken."

Zeven jaar geleden vluchtte Palwasha uit Afghanistan. Ze werkte daar als vrouwenactivist en werd meerdere keren bedreigd door de Taliban. "Ik maakte me sterk voor women empowerment. Ik hielp vrouwen zelfstandig te worden en met het zoeken naar een baan. Dat keurde de Taliban niet goed. Als vrouw mocht ik niet werken en andere vrouwen helpen om aan werk te komen was helemaal uit den boze."

De Taliban hebben haar meerderen keren geëist te stoppen met haar werk, maar ze wilde zich niet zomaar uit het veld laten slaan. De laatste bedreiging was voor haar de druppel om te vluchten. "Ik liep met mijn pasgeboren baby op straat toen er een man op me af kwam gelopen. Hij tilde zijn sjaal op en liet een pistool zien. Hij zei: 'ga in de auto zitten en waag het niet om te schreeuwen want dan schiet ik jullie allebei neer.' Op dat moment werd alles zwart voor mijn ogen en viel ik neer op straat."

Haar familie werd geïnformeerd en ze is daarna veilig naar huis gebracht. Haar man maakte zich grote zorgen. "Hij zei tegen me dat ons leven en onze veiligheid nu het belangrijkste zijn en dat ik op deze manier niks voor vrouwen kon doen. Ik zou pas weer iets voor anderen kunnen betekenen als we een veilige plek hadden om te wonen."

Als geen ander weet ze hoe het is om te moeten vluchten. Ze leeft daarom ontzettend mee met iedereen uit Afghanistan. "Je moet je huis, je familie en je hele leven achterlaten. We kiezen er niet zelf voor om in Afghanistan geboren te worden. Het liefst zouden we willen dat ons thuis veilig is en dat we niet weghoeven. Dat is alleen helaas niet de realiteit."