Van hier tot Tokio: handbiker Tim is klaar voor de Paralympische Spelen

Tim is net terug in Vinkeveen na een trainingskamp in Spanje. De rest van het gezin is op vakantie, dus hij heeft het rijk voor zichzelf alleen, vertelt hij vanuit de keuken terwijl hij lunch klaarmaakt. Maar geen tijd voor gekkigheid nu: zijn dagen zien er redelijk voorspelbaar uit. Dat helpt bij de optimale voorbereiding.

Hij somt op: vanochtend krachttraining, tussendoor thuis voor het interview en een boterham met appelstroop, 's middags nog even een stuk fietsen. Vervolgens 's avonds rust nemen, goede nachten maken en tegelijkertijd al een beetje wennen aan de Japanse tijdzone.

In juli reed Tim nog op het WK. Daar behaalde hij "teleurstellende resultaten", zoals hij ze zelf noemt. "Ik werd derde. Dat is niet slecht, maar voor het werk dat ik heb verricht in de maanden daarvoor was dat wel teleurstellend." Wat daarop volgde kun je omschrijven als een dipje, maar de handbiker heeft zichzelf naar eigen zeggen weer hervonden. "Ik ben een nieuwe Tim. Ik ben weer op de goede weg."

Wat er anders is? Hij lijkt zich opnieuw te realiseren hoe bijzonder het leven als paralympisch topatleet eigenlijk is. "Het begint altijd bij het plezier. Te zijner tijd verlies je dat een beetje. Je realiseert het je niet meer, omdat je het al zo lang doet." Dat besef is nu volledig teruggekeerd, als je Tim mag geloven. Vol overtuiging: "Het handbiken geeft mij zo veel energie en vrijheid. Dat is prachtig."

Hij ontdekte de sport in 2010 nadat hij bij een trampoline-ongeluk zijn linker onderbeen verloor. Sindsdien won hij drie wereldkampioenschappen. Ook stond hij al op de Spelen van Rio.

Zijn eerste Spelen waren als een droom die uitkwam. Tegelijkertijd staat hem nog altijd de verbazing bij die hij ervaarde in het olympisch dorp. "Al die mensen die er rondlopen met een beperking. Dat varieert gigantisch. Mensen met eenzelfde soort amputatie als ik konden in een ander deel van de wereld niet fatsoenlijk lopen omdat ze daar niet de faciliteiten voor hebben. Toen realiseerde ik me hoe goed we het hier hebben."

Tim kan haast niet wachten om te vertrekken. In een hoek van de huiskamer staan zijn spullen - vrijwel allemaal oranje - al klaar. Na het recentelijk teleurstellende WK kiest Tim zijn woorden zorgvuldig als je hem vraagt naar zijn doelen voor deze spelen. "Het begint bij het écht leuk vinden. Als dat zo is, kun je ook op de lange termijn een doel stellen." En daarover is Tim duidelijk: "Een medaille is het ultieme doel. En als ik dan de kleur mag kiezen, ja, dan ga ik voor een gouden."