Ouders laten huis bouwen voor hun kinderen met een beperking: 'Mama vocht hier heel lang voor'

VIANEN - Als starter op deze markt een eigen huis bemachtigen? Dat is nog véél moeilijker als je een beperking hebt, weten twintigers Jolanda en Esmée. Toch gaat het de dames, en nog veertien anderen, lukken met hulp van hun ouders. Die zijn met hun stichting al tien jaar bezig om in Vianen een woonplek voor hun kinderen met een beperking te laten bouwen. Met eindelijk resultaat. "Zie je dat gebouw? Daar ga ik gewoon op mezélf wonen, hè."
De plattegrond van haar nieuwe kamer prijkt al een paar maanden boven haar bed. Zoveel zin heeft Jolanda erin om op zichzelf te gaan wonen. "Niet helemaal alleen, hoor", geeft ze toe. "Ik krijg allemaal huisgenoten die een verstandelijke beperking hebben. Net zoals ik. Best wel spannend, maar ook héél leuk."
Tien jaar lang vochten ouders voor deze woning, en nu gaat-ie er eindelijk komen.

'Beste voor je kind'

Het was een lange weg, zegt Jolanda's moeder Marja Broekhuizen. Hun kinderen waren nog jonge tieners toen een paar ouders Stichting de Iris oprichtten. Allemaal met één doel: hun kinderen een veilige woonplek kunnen bieden waar ze zelfstandig kunnen wonen.
"En ook inclusief de zorg die ze nodig hebben", legt Broekhuizen uit. "Je kunt misschien denken: er zijn toch ook instellingen waar je kind kan wonen? Maar daar gaat best wel vaak wat mis. En - waarschijnlijk denkt iedere ouder dit - wij weten hopelijk toch wat het beste is voor ons kind. Op deze manier kunnen we als ouders zelf kiezen welke organisatie bijvoorbeeld de zorg aan onze kinderen gaat leveren."
Jolanda en Esmée kunnen niet wachten om op zichzelf te gaan.
Jolanda en Esmée kunnen niet wachten om op zichzelf te gaan. © RTV Utrecht / Roos van Bijnen
Waarom het zo lang duurde? "Tja, zo'n wooninitiatief is er tegenwoordig niet zomaar. Er werden veel bezwaren ingediend, ook door omwonenden. Zelfs tot de Raad van State aan toe. Wij hebben nooit opgegeven, maar daardoor duurde het dus wel lang."
Ik ga mama een beetje missen. En zij mij denk ik ook wel
Jolanda, toekomstige bewoner
De ouders waren bij het hele proces betrokken. Hoe de kamers eruit zouden zien, hoeveel jongeren er kwamen wonen, kortom: wat er nodig is om hun kinderen 'veilig' op zichzelf te laten gaan. Woningcorporatie Lekstede Wonen heeft het huis in beheer; de jongeren huren hun appartementen bij de corporatie. Met het budget dat de nieuwe bewoners vanuit de zorg krijgen, kan 24-uurs zorg ingehuurd worden.
Zo gaat het zorglandgoed in Vianen eruitzien.
Zo gaat het zorglandgoed in Vianen eruitzien. © Stichting de Iris
Verdere subsidies krijgen ze niet, zegt Miranda Mulder. Haar dochter Esmée krijgt ook een kamer in de nieuwe woning. "Bij het inrichten en runnen van de woning moeten we het dus echt hebben van de donaties en giften. Hoewel het een hoop werk is, hebben we het er graag voor over. Welke ouder wil nou niet dat z'n kind fijn uit huis kan?"

Lot uit de loterij

Dit huis was een lot uit de loterij, vindt ze. Het komt in Vianen op het nieuwe zorglandgoed Bloemendaal, langs de Lange Waaijsteeg. Naast het gebouw van Stichting de Iris komt ook een huis voor mensen met dementie. "Het wordt zo ontzettend gaaf. Dwars door het groen en tegelijkertijd dicht bij de samenleving, daar komen onze kinderen te wonen."
Jolanda en Esmée kunnen in ieder geval niet wachten tot ze hun kamers kunnen betreden. "Mama heeft hier tien jaar voor gevochten", vertelt Jolanda. "En nu krijgen we écht een eigen huis, hè. Al ga ik mama wel missen, hoor. En zij mij denk ik ook wel een beetje."
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met SRC.

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.