Utrechts gezin weer terug uit Afghanistan: 'Het was de moeilijkste reis van mijn leven'

PROVINCIE UTRECHT - Shafiqie Rahamanzai heeft een glimlach van oor tot oor. Wekenlang zag het er niet naar uit dat hij en zijn gezin vandaag weer thuis zouden zijn in Utrecht. En eindelijk is het nu ook veilig genoeg voor hem om zijn verhaal te vertellen. Shafiqie, zijn vrouw Zala en hun drie kinderen zijn eindelijk weer terug uit Kabul. De oudste dochter is naar school als we elkaar in zijn restaurant spreken. De andere twee kinderen rennen vrolijk tussen de tafels en stoelen door.
De oudste dochter van Shafiqie en Zala zit op het moment van de foto op school
De oudste dochter van Shafiqie en Zala zit op het moment van de foto op school © RTV Utrecht / Ulrike Nagel
"Er was een negatief reisadvies voor Afghanistan deze zomer, dat klopt", vertelt Shafiqie. "Maar we hadden negen maanden in lockdown gezeten vanwege corona, mijn vrouw had haar ouders al zes jaar niet gezien en onze dochter wilde heel graag oma en opa weer eens knuffelen." En omdat reizen deze zomer juist weer iets makkelijker werd, regelde hij de reis voor zijn vrouw.
Shafiqie over weer thuis komen in Utrecht
"Ik besloot zelf om niet mee te gaan, het restaurant was pas net een maand weer open na die lange lockdown, dus ik moest wel doorwerken." Zijn vrouw en hij zijn eigenaar van restaurant Zala's, achter de Dom, in hartje Utrecht. Een sfeervolle kleine horecagelegenheid, met hoge ramen, heel veel bloemstukken, chique opgemaakte tafels.
Toen ze twee weken in Kabul waren, ging het mis. De Afghaanse regering trad terug en Shafiqie probeerde toen een vliegtuig te regelen om zijn gezin op te halen. Maar al snel waren alle plekken weg en daarna ging er geen enkel vliegtuig meer die kant op. Zijn vrouw en kinderen zaten klem.
Shafiqie met twee van zijn drie kinderen in zijn restaurant.
Shafiqie met twee van zijn drie kinderen in zijn restaurant. © RTV Utrecht / Ulrike Nagel
"We hebben in totaal zeven keer geprobeerd om in de chaos in Kabul bij het vliegveld te komen", vertelt zijn vrouw Zala. Ze heeft vermoeiende weken achter de rug, maar dat is haar niet aan te zien. Shafiq draagt een pak, Zala een jurk met gekleurde stiksels en een hoofddoek. Ze ogen kalm, rustig, thuiskomen voelt nog een beetje onwerkelijk, ze zijn pas sinds twee dagen weer in Nederland. Zala en de drie kinderen maakten bij het vliegveld geen enkele kans.
Shafiqie over hoe iedereen met hen meeleefde
"De kinderen waren onrustig, de middelste, Jesna, werd ziek. Ze kreeg het steeds benauwd, ik moest met haar naar het ziekenhuis. Ik kon zo steeds niet bij de gates komen." Het was er ook gevaarlijk, vertelt Shafiqie. Hun oudste dochter is zes, zit in Utrecht op de basisschool. "Ze heeft gezien dat er op mensen geschoten is. Toen ze hier in Utrecht wakker werd, wist ze even niet waar ze was. Ik wil naar huis, zei ze. Je bent thuis, zeiden wij. En toen riep ze meteen dat ze naar school wilde. Ze ging er huppelend naar toe. En toen we daar op maandag aankwamen, was het heel moeilijk, iedereen was aan het huilen, ook de juffen. Ze proberen haar nu zoveel mogelijk een gewone omgeving te bieden. Te spelen, te leren. Haar af te leiden, zodat ze weer kan wennen aan dit leven hier."
Zala en haar drie kinderen zijn weer thuis
Zala en haar drie kinderen zijn weer thuis © RTV Utrecht / Ulrike Nagel
In Kabul gingen zij amper naar buiten, brachten hun dagen door in het appartement van oma en opa. "Boodschappen doen deed mijn vader", vertelt Zala. "Je mag daar nu niks, in ieder geval als vrouw. We durfden het ook niet, je weet daar gewoon nu niet wat wel mag en wat niet."
Toen Nederland eind augustus de laatste evacuatievlucht aankondigde, nam Shafiqie een moeilijk besluit. "Iedereen raadde het mij af, het zou te gevaarlijk zijn, maar als vader kon ik maar één ding doen: mijn gezin terug halen uit Kabul. Ik had al wekenlang geen slaap, ik kon mijn zaak niet runnen, ik was bang dat ik mijn kinderen nooit meer zou zien. " Over de reis wil hij om veiligheidsredenen niet al te veel zeggen. Eerst met het vliegtuig, daarna via land, in totaal was hij meer dan 40 uur onderweg. Een gevaarlijke trip, vooral bij de grens. Maar het lukte.
"Het mooiste moment was toen ik in Kabul voor de deur stond en mijn gezin kon omhelzen. Dat zal ik nooit meer vergeten. Mijn oudste dochter die wel een kwartier haar armen om me heen sloeg en alleen maar huilde van blijdschap en opluchting."
Shafiqie en Zala hebben een dubbel gevoel weer thuis te zijn
Twee weken later lukte wat daarvoor onmogelijk was gebleken, er werd toch nog een evacuatievlucht geregeld via Buitenlandse Zaken. "Ik kan ook daar niet al teveel over zeggen, maar uiteindelijk konden we naar het vliegveld. En afgelopen zondag stapten we in Qatar in een vliegtuig naar Schiphol. Pas toen we in Amsterdam uit het vliegtuig stapten, kon ik geloven dat het was gelukt."
Ze zijn blij dat ze terug zijn, aan de deur worden pakketjes met welkomst-ballonnen bezorgd en kaartjes. Vrienden in Utrecht leefden allemaal mee. Shafiqie: "En toch laat het ons niet los, met ons hart zijn we bij de mensen daar en ik ben nu alweer aan het verzinnen hoe ik de Afghanen kan helpen. Ze hebben een land opgebouwd en nu is dat allemaal weg en weten ze niet wat ze moeten doen. Ook al kunnen we maar weinig voor hen betekenen, ik wil hen wel helpen."

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.