Van 'beroepsdakloze' tot bekende Utrechter Willem (1965-2021): 'Zijn laatste bak koffie gaf -ie nog weg'

Utrecht - "Het leven is net een versnellingsbak, zei hij altijd. Je gaat van z'n één in zijn twee en zijn drie. En dan in de vierde versnelling loop je er ineens weer buiten." Het zijn de woorden van 'beroepsdakloze' Willem Jansen, een bekend gezicht voor velen in Utrecht. Afgelopen vrijdag overleed hij.
De familie heeft een ontzettend zwaar jaar achter de rug, vertelt broer Martin. "Eerst overleed mijn vrouw, Monique. Zij was echt zijn maatje. En twee maanden geleden overleed onze oudste broer. Heel raar: ook op de vijftiende, net als Wim."
Hij kon er niet mee omgaan, het niet verwerken, vertelt zijn broer verder. "Laatst hadden we op Tolsteeg nog wat gedronken en gegeten. Toen zei hij: Martin, dit duurt niet lang meer. Ik kan het niet meer, ik red het niet meer. Toch was het niet alleen maar verdriet. Hij werd in dit zware jaar ook opnieuw opa. Hij was heel trots op zijn kleindochter en -zoon."

Verslaving

Willem, bij velen bekend als Utrechtse Wim, was gepokt en gemazeld in het daklozenbestaan. Jaren achtereen sliep hij op straat. Hij was verslaafd aan alles wat los en vast zat, behalve heroïne. Alcohol was zijn grootste verslaving, vertelde hij vorig jaar in de RTV Utrecht-documentaire 'In de stoel van Tom'.
De laatste jaren ging het beter. Hij kickte af en kreeg een huisje in Tolsteeg, zijn favoriete plek in Utrecht. "Tolsteeg, Twijnstraat – dat stuk van Utrecht was voor hem zijn lust en leven. Daar sliep hij op de bankjes. Thuis sliep hij trouwens ook op de bank. Hij kon niet in bed liggen. Een bank of stoel was voor hem genoeg."

Altijd genieten

Het Leger des Heils stond hem bij en om de zoveel tijd kreeg Willem een tientje gestort. "Dan ging hij voor die tien euro een ontbijtje kopen bij de bakker verderop", grinnikt Martin. "Zo was -ie. Altijd genieten van het leven. Hij heeft geleefd met heel veel geld en met heel weinig geld. Maar hij deelde altijd alles. Zijn laatste bak koffie gaf -ie weg."
Een grote, levende herinnering aan Willem staat toevalligerwijs precies nu in het Zocherpark, waar op dit moment een expositie is. Te zien zijn borden met levensgrote foto's en gedichten van voormalige daklozen. 'Clean in de vijfde strofe', heet het gedicht dat bij zijn portret staat. "Hij vond het prachtig."
Hij deelde altijd alles. Zijn laatste bak koffie gaf -ie weg.
Martin Jansen, broer

Scootmobiel

De laatste jaren was Willem afhankelijk van zijn scootmobiel, mede vanwege zijn zware COPD. "Zijn scootmobiel was hem alles", vertelt Martin. "Overal reed hij heen. Verleden jaar werd ik een keer gebeld door de politie. Hadden ze zijn scootmobiel gevonden langs het Amsterdam-Rijnkanaal op Kanaleneiland. Vond ik hem pas na acht uur. Eerst werd -ie heel boos op me, maar twee dagen later belde hij me dan toch weer op. 'Sorry pikkie, zullen we weer wat gaan eten met zijn tweeën?' Hij was heel rechttoe. Zijn scootmobiel was kapot gegaan, en daarom had -ie 'm gewoon daar neergezet. Ik zei nog: 'De politie dacht dat je in het water lag.' Maar daar had hij mooi geen boodschap aan. 'Ik kom overal waar ik wil komen', zei die dan."
Van de Utrechtse stadszender Bingo FM, waar Martin weerman is, was hij fervent liefhebber. "We zouden nog een keer samen langsgaan in de studio, maar door corona kon dat steeds niet. Het is er helaas nooit meer van gekomen."

Uitvaart

Komende zaterdag is de uitvaart. De familie verwacht veel bezoek. "Alle deuren worden opengezet. Willem wilde geen poppenkast. Hij wordt in de aula neergezet en dan worden zijn favoriete nummers gedraaid. Wat hij wou, staat allemaal op papier. Een zwarte kist, witte rozen. En verder geen poespas. Gewoon, een kopje koffie en een armoeiig koekje."

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.