Margreet in het Militair Revalidatie Centrum: "Revalideren is vooral keihard werken"

Presentator Margreet van Gils was drie weken te gast in het revalidatiecentrum en maakte kennis met revalidanten en behandelaars. Margreet: "De mensen die je hier tegenkomt zitten in één van de moeilijkste fases van hun leven. Je zou misschien denken dat het daar in Doorn een tranendal is, maar dat bleek het zeker niet te zijn. Dit is een plek van hoop, keihard werken en toekomst."

Veel revalidanten geven Margreet een kijkje in de dagelijkse realiteit van hun revalidatie. De dagen zijn lang en zwaar. Zo begint Evert (38) zijn dagen vaak al voor 9 uur en heeft hij therapie tot de avond. Van beweginstherapie tot fysio, van krachttraining tot gesprekken met een psycholoog, het hoort er voor Evert allemaal bij.

In oktober vorig jaar werd hij het MRC binnen gebracht na een ziekenhuisopname van 3 maanden. Een dan nog mysterieuze ziekte maakte dat hij nagenoeg geheel verlamd was. "Het was in het ziekenhuis heel moeilijk om het koppie goed te houden", begint Evert. "Mijn stem was niet krachtig genoeg om te roepen en mijn lijf kon ik niet meer bewegen, dus dan ligt je daar soms wel heel alleen. Er zijn periodes geweest dat mijn gezondheid zó slecht was, dat artsen vreesden voor mijn leven."

Uiteindelijk blijkt een laatste strohalm aan te slaan. De artsen gaan hem behandelen voor het syndroom van Guillain-Barré, een spier-zenuwaandoening. Een paar keer per week wordt het bloedplasma van Evert vervangen door plasma van een donor. Al na de eerste keer kan hij voorzichtig zijn vingers bewegen: "Ik weet dat nog zo goed, mijn zus was erbij en het was echt magisch! Vanaf dat moment ging ik met stapjes en later stappen vooruit. Nu, negen maanden na mijn aankomst in het MRC, ben ik bijna zover dat ik de revalidatie kan afronden."