Dag van de Mantelzorg: 'Lastig om aan jezelf te blijven denken'

Het is vandaag de Dag van de Mantelzorg, die speciaal is bedoeld om iedereen die voor een ander zorgt in het zonnetje te zetten. En dat geldt voor heel veel mensen, zegt Van Stam. "Iedereen kent dat wel dat één van zijn ouders een beetje gaat kwakkelen. En dan ga je dingen doen voor je ouders omdat ze dat zelf niet meer kunnen. Dat is in feite al mantelzorg."

Eén van die mantelzorgers is Mattie de Beer uit Nieuwegein. Ze verzorgde haar man negentien jaar lang nadat hij hersenletsel had opgelopen. Nadat hij ook een blaasontsteking had gekregen, is hij nu sinds een paar maanden opgenomen in een zorginstelling. Maar mantelzorger voelt zij zich nog steeds. "Je bent echt mantelzorger en zolang hij er is, zal ik dat ook blijven. Dat raak je echt niet kwijt."

Als geen ander begrijpt ze haar man, ook toen hij zijn spraakvermogen door het hersenletsel verloor. "Gelukkig kan ik zijn gebaren goed begrijpen", zegt zij. "Dat is voor andere mensen weleens moeilijk en dan snappen ze hem niet. Dan wordt hij boos, want hij kan het niet verwerken dat ze hem niet begrijpen. Of hij legt zich erbij neer en haalt zijn schouders er over op."

Het is voor haar lastig om de zorg voor haar man nu in handen van het verzorgingshuis te leggen. "Ik zie dat hij mij mist. Want als ik daar ben, wil hij iets wel. En als ik er niet ben, wil hij dat niet. Dus je denkt: verdorie, als hij hier was geweest, was ik een stukje met hem gaan wandelen. En dat gebeurt daar niet, want ze hebben gewoon geen tijd."

De afgelopen jaren heeft zij regelmatig contact gehad met het Steunpunt Mantelzorg. "Dat is een heel groot goed", zegt zij. Het steunpunt kan met veel praktische zaken helpen, vult Danny van Stam aan. Vragen rondom bepaalde regelgeving worden bijvoorbeeld beantwoord, er wordt contact gelegd tussen lotgenoten om ervaringen uit te wisselen en leden van het Steunpunt kunnen ook mee bij gesprekken met de gemeente als bijvoorbeeld een wmo-aanvraag moet worden gedaan.

Die ondersteuning is erg welkom, ondervond ook Mattie de Beer. Want vaak is het lastig om ook aan jezelf te blijven denken. "Zelf kom je niet aan bod, want bij alles wat je denkt, denk je: heb ik dit gedaan, heb ik dat gedaan, kan hij hiermee uit de voeten?"

Nu haar man niet meer bij haar woont, wil ze nog steeds zoveel mogelijk voor hem zorgen. "Ik ga daar elke dag heen en dan ben ik drie uur weg. Zeker in deze begintijd moet er zo veel worden geregeld", zegt zij.