Midwinterhoorn spelen: 'Zonde dat het niet in Utrecht gebeurt'
31 december 2021, 16:20 • 3 minuten leestijd
UTRECHT/UTRECHT - De midwinterhoorn is voor de meesten in onze provincie onbekend, maar gebruikelijker in het oosten en noorden van het land. Victor Fransen, Kaz Winter, Gidon Laport, Sebastiaan en Laurens Haverkate spelen traditiegetrouw tijdens het midwinterhoornseizoen op de hoorn in de Voorveldse Polder in Utrecht.
De vijf jonge mannen lopen elke donderdagavond met de hoornen naar het water om daaroverheen te blazen, want het water zorgt ervoor dat het geluid verder draagt. Daar zitten ze, kletsen bij, blazen op het instrument en drinken een Twents biertje. Voor hen een traditie sinds vier jaar, maar voor de hoornspelers een traditie die al eeuwen teruggaat. In de middeleeuwen werd de midwinterhoorn bespeeld tijdens de donkerste dagen van het jaar, om boze geesten te verjagen. "Die boze geesten hingen dan in witte mistslierten, ook wel witte wieven genoemd over het land. Met de midwinterhoorn werden die dan verjaagd." vertelt Laurens.
Geheel volgens Twentse traditie spelen de mannen midwinterhoorn
"Het blazen mag alleen een specifieke periode" zegt Sebastiaan. "Vanaf de eerste zondag van advent, dus vier weken voor Kerstmis, tot en met Drie Koningen." Geheel volgens traditie spelen ze dan ook alleen in deze periode van het jaar. Op de hoorn worden signalen gespeeld, waarop gereageerd wordt, waarna de volgende reageert. "Het idee van de midwinterhoorn is dat je niet met elkaar speelt, maar na elkaar", vervolgt hij.
In Twente krijgen midwinterhoorn-spelers in de buitengebieden geregeld een reactie van spelers verderop. Het blazen op de hoorn komt bij ons in de provincie voor in de omgeving van de Utrechtse Heuvelrug. Zij hebben nog nooit gereageerd op de signalen van de mannen. Wel hebben de omwonenden van de Voorveldse Polder al gereageerd. "Er wordt elke week geapplaudiseerd." aldus Victor.
De vijf kennen elkaar van vroeger van het Twents Jeugd Symfonie Orkest in Hengelo. Dat ze allemaal een blaasinstrument spelen en dat één van hen muziekdocent is, verrast niet. "We zijn allemaal naar Utrecht verhuisd om te studeren", vertelt Victor. "Maar allemaal geboren en getogen in Twente. Toen dachten we: 'Zonde dat dit niet hier gebeurt'. "Victor woont vlakbij de polder en daarom besloten ze daar samen te spelen. Inmiddels spelen de mannen niet meer bij een orkest, maar vijf weken per jaar bij hun eigen midwinterhoorngenootschap genaamd: Poes de Blues.
Het midwinterhoornseizoen zit er weer bijna op dus wie Poes de Blues wil zien 'afbloazen' op drie Koningen, die kan hen nog één keer zien (en horen) spelen. Na die tijd is het wachten tot adventzondag.
