Meer Utrechters klagen over gemeentelijke bureaucratie bij verbouwingen: 'Het is pure willekeur!'

Vorige maand beklaagden Raoul van de Wetering en Frank van Gene zich bij RTV Utrecht over de problemen die ze ondervinden bij het aanvragen van een bouwvergunning voor een dakopbouw. De twee heren kenden elkaar niet, maar hadden gelijksoortige klachten. Zij noemden het proces een 'bureaucratisch hel'. Hun verhaal maakte wat los bij de lezers. Zo'n twintig reacties kwamen binnen op de redactie, voor het grootste deel uit de gemeente Utrecht.

Wat opvalt aan die reacties is dat veel lezers de term willekeur in de mond nemen zoals Jeroen Mieris. Hij woont samen met zijn vriendin en twee dochters van zes en acht jaar. Ze hebben een bovenwoning in Tuinwijk. Ook hij wilde een dakopbouw om een slaapkamer voor zijn meiden te realiseren. Hij geeft aan dat hij de keuze heeft uit verbouwen of verhuizen. "Dat het een bureaucratische hel is herkennen wij. Er ontbreekt een duidelijk toetsingskader en er is sprake van willekeur."

Jasper Brancart woont in een hoekhuis uit 1888. Hij geeft aan dat hij voor zijn verbouwing nauwelijks een architect kon vinden omdat die heel veel negatieve ervaringen hebben met verbouwingen in Utrecht. Toen ze er eindelijk eentje vonden, werd deze door de gemeente eindeloos van het kastje naar de muur gestuurd. "Uiteindelijk kregen we na ruim zeven maanden toch goedkeuring", vertelt Brancart. Maar het dossier ging over naar een collega. "Acht weken later kregen we weer een afwijzing, meneer had naar het eerste ontwerp gekeken." Ondertussen werden er zes nieuwe dakopbouwen geplaatst in zijn straat. "Het is echt pure willekeur!"

Het drijft mensen tot wanhoop, en velen geven aan daarom maar te verhuizen. Brancart: "Vorige maand hebben we besloten te verhuizen uit Utrecht. We zijn de incompetentie, laksheid en starheid van de gemeente zat." En hij is niet de enige. Luc Florack herkende de klachten onmiddellijk. Hij noemt het optreden van de gemeente 'Kafkaësk'.

Opvallend is dat hij zijn ervaring ruim twintig jaar geleden opdeed. "Er is dus blijkbaar niets veranderd. Stuitend, zeker gezien de plannen, die ook wij hadden, om verbouwing te laten vergezellen van verduurzaming." Florack woonde in de Vogelenbuurt en wilde een zolderverdieping bouwen op het platte dak, na gezinsuitbreiding. "Enfin, daar begon en eindigde dezelfde bureaucratische hel als beschreven in het artikel." Hij beschrijft hoe hij telkens zijn plannen moesten aanpassen wat ook elke keer weer leges kosten. Ten lange leste ging de architect maar eens vragen wat er wel mocht. En diende toen een tekening precies volgens die wensen in: "Met als resultaat: Afgekeurd."

De familie was het zat en vertrok: "Enfin, wij zijn 'gevlucht' naar een andere wijk waar we nu al vele jaren met veel plezier in een ruimere woning met ons gezin wonen. Op onze voormalige woning staat nu overigens wel een mooie dakopbouw. Vrijwel identiek aan ons eerste ingediende ontwerp."

Daan van Beek wilde een terrasuitbouw aan de dakkapel. Het lukte niet. "De argumentatie voor een negatief advies, veranderde per ronde en was volgens ons niet altijd correct. Er werd een verwachting gewekt dat bij aanpassingen het concept zou kunnen worden goedgekeurd. Maar na de aanpassing werd het op grond van weer een totaal ander argument nog steeds negatief geadviseerd."

Van Beek zegt nooit een ambtenaar gezien te hebben om de situatie in de praktijk te beoordelen. "Mijns inziens hebben we te maken met een onbetrouwbare, onwillige overheidsinstantie, die valse verwachtingen wekte en die volledig is doorgeschoten in het verbieden van veranderingen aan woningen."

De dochter van Faysal El Osrouti heeft een beperking. Om haar veilig te laten in en uit de auto te kunnen laten stappen wil hij een oprit realiseren op eigen terrein. Ook dit is een vergunningsvrije aanpassing, vertelt de gemeente aan El Osrouti. Maar vervolgens zet de gemeente alsnog een voet dwars. "Ik ben bijna een jaar verder niets opgeschoten en moet mijn dochter nog steeds op een onveilige plek in en uit laten stappen."

Anne-Marie Breuker neemt het op voor haar buren. "Ik word meteen weer boos als ik het artikel lees. Eén en al herkenning hier namelijk!" Haar buren willen twee dakkappelen plaatsen. Volgens Breuker zijn er in de buurt en in de straat diverse grote dakkapellen geplaatst, maar de buren krijgen weigering op weigering, met name vanwege de omvang. "De buren laten nu deze maand nog alsnog aan de voorkant een kleine dakkapel plaatsen, maar als buur ben ik hier nog steeds erg boos over. Ik gun mijn buren namelijk wat in de rest van de buurt en zelfs in de rest van de straat ook mag: een fatsoenlijke dakkapel."

Een aantal huizenbezitters wil anoniem blijven. Een van hen liet aan aanbouw maken, die vergunning-vrij zou moeten zijn. "Dit is te beoordelen met online info van het rijk. Het staat zwart op wit." Ook in zijn omgeving werden diverse van dergelijke uitbouwen vergunningsvrij aangelegd. Na een melding van buren komen er toezichthouders die het werk stil leggen. "We staan dan letterlijk met de rug tegen de muur: stilleggen en formeel in beroep gaan, betekent dat we dakloos zijn als het huurcontract van onze tijdelijke woning afloopt."

Deze eigenaar wordt vervolgens gedwongen aan allerlei voorwaarden te voldoen. "Zo moeten we een sloopmelding doen die bestaat uit een vragenlijst van 26 A4-tjes." Na het indienen van dit pak papier blijkt het slopen niet meldingsplichtig te zijn.

Een andere reageerder vindt dat de afdeling stedenbouw te veel macht heeft "Het zou goed zijn als er een onafhankelijk onderzoek komt naar de cultuur en functioneren van deze afdelingen, met name de afdeling stedenbouw."

Wethouder Verschuure erkent dat de communicatie beter zou moeten, maar vindt niet dat er sprake is van willekeur.

Lees ook: Wethouder: 'Communicatie over bouwvergunningen Utrecht moet beter'