Ouderen op zoek naar maatje: 'Wandelen of naar het casino'

© RTV Utrecht / Hannah Cammeraat
PROVINCIE UTRECHT - In de keuken van Johannes Koopman (88) zet Julia de Groot (27) een pot thee. Ze zet kopjes op tafel en haalt een schaaltje paaseitjes uit de woonkamer. Ondertussen babbelen de twee over de afgelopen week en de verbouwing van Julia haar huis. Na het kopje thee maken ze zich klaar voor een wandeling door de Utrechtse wijk Lunetten.
Sinds een halfjaar is dit het wekelijkse ritueel van het duo. Ze zijn aan elkaar gekoppeld door de organisatie Careibu om wat extra gezelligheid en beweging in het leven van meneer Koopman te brengen. In Utrecht wachten bijna dertig ouderen op een maatje. Allemaal hebben ze een korte introductie geschreven en hopen ze dat een student daarop reageert, zodat ze net als meneer Koopman wat extra gezelschap hebben.

De 'wandelcoach'

"Ik kijk er altijd naar uit", vertelt meneer Koopman. "Het is wel prettig en gezellig zo. Ik voel me buiten een beetje onzeker. Ik loop wel met een rollator, maar het is toch een beetje wiebelig en dan is het fijn dat er iemand bij is die weet waar je woont en kan ingrijpen als er iets misgaat."
Daarbij zijn de wandelingen een goede training voor Koopman. Ruim een jaar geleden liep hij het coronavirus op en werd er stevig ziek van. Hij werd in het ziekenhuis opgenomen en moest in een revalidatiecentrum weer op kracht komen. "Als ik me inspan heb ik heel erg last van kortademigheid. Ik denk dat je het verzacht als je in beweging blijft en dat je weer energie krijgt." Elke week houdt Julia bij hoe lang ze wandelen en zo proberen ze elke keer iets verder te komen. "Vorige week hebben we zesenveertig minuten gelopen", zegt ze. "Hij noemt me ondertussen ook 'de wandelcoach'. Dus dan ben ik er ook om hem een zetje te geven om de deur uit te gaan."

Gezelligheid

Zijn coronabesmetting heeft ook op een andere manier veel impact op zijn leven gehad. In die periode verhuisde zijn dementerende vrouw naar een verzorgingshuis. "We deden het allemaal in huis samen. Maar dat ging gewoon niet meer. Toen ik weg ging naar het ziekenhuis en het revalidatiecentrum is dat allemaal een beetje verslonst. En toen kon ze helemaal niet meer voor me zorgen en is ze opgenomen in een tehuis. Het klinkt misschien een beetje gek maar ik ben eigenlijk wel blij dat ze daar is", zegt hij liefdevol. "Ze kunnen daar veel meer met haar doen en ze hebben daar afleiding die ik haar hier niet meer kan geven. Het zijn de eenzaamheid en de ouderdom die daar de oorzaak van zijn. Dat is soms wel moeilijk."
Plots woonde hij alleen in de stilte van de pandemie. "Dat was toch wel erg eenzaam eigenlijk, vooral in het begin. Later ging het een beetje beter en toen kon ik ook bij mijn vrouw op bezoek. Dat gaf wel wat afwisseling." Hij heeft goed contact met zijn kinderen. Zij komen regelmatig bij hem over de vloer en een keer per week schuift hij aan. Maar hij wil ze niet overbelasten en hij merkt dat ze het zelf weer drukker hebben nu er weer meer kan. Ook daarom is het wekelijkse bezoekje van Julia extra welkom.
De oprichter van Careibu, Anne van Oudheusden ziet dat meneer Koopman niet de enige is die de gevolgen van de coronacrisis voelde. “Nog nooit hebben we zoveel aanvragen binnengekregen van senioren als tijdens deze lockdown. Er is onvoldoende aandacht voor de sociale gevolgen van de coronamaatregelen, zoals het isolement waarin ouderen terechtkomen en het inperken van hun fysieke beweging."

Series kijken en samen eten

Julia hoopt dat studenten snel inspringen op de vacatures van Careibu. "Een tijdje geleden las ik er eentje die ik heel leuk vond. Er was een vrouw die wilde samen met iemand wandelen of naar het casino", zegt ze lachend. Zelf is ze al jaren actief als maatje. "Van werk ging het steeds meer over naar een vriendschap", vertelt ze over een man waar ze jarenlang over de vloer kwam. "Toen ik bij hem kwam werken was hij 94 en hij overleed toen hij 99 jaar was. Toen kwam ik ongeveer drie keer per week bij hem en dan gingen we samen een serie kijken en samen eten. Dat vond ik zo bijzonder en mooi. Daar is een liefde voor deze doelgroep ontstaan. Toen hij overleed miste ik dat heel erg. Je zoekt natuurlijk niet een vervanging van die persoon maar het leek me leuk om met een nieuwe senior in contact te komen."
En dat bevalt nog steeds erg goed. "Het is niet alleen een verrijking van hun leven maar ook van je eigen leven." "Ja, die vriendschap en gezelligheid die je eigenlijk mist in je eigen eenzaamheid van de ouderdrom wordt op deze manier heel leuk gecompenseerd", besluit Koopman.

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.