Waar is de wolf? Over hoog oplopende emoties bij de wolf
PROVINCIE UTRECHT - Zwervende wolven. Daar zien we er in Nederland op het moment veel van. Vermoedelijk zijn het de inmiddels 2-jarige jongen van het wolvenpaartje op de Veluwe. Jonge wolven blijven de eerste jaren bij hun ouders in de roedel. Het eerste jaar vol onder de vleugels van hun ouders, het tweede jaar al vrijer en als oppas van hun dan vaak geboren jongere broertjes en zusjes. Als ze twee zijn, gaan ze de roedel uit om op zoek te gaan naar een éigen territorium.
En die wolven zien we nu. Bij ons in de provincie bijvoorbeeld in Amersfoort en Maartensdijk, maar ook in de noordelijke provincies en in de Noordoostpolder zijn veel wolvenwaarnemingen.
Margreet over de heftige emoties rond de wolf
Heftige emoties
Een wolf in de buurt roept heftige emoties op. Mensen vinden het fantastisch óf afschuwelijk. Er lijkt geen middenweg. Maar hoe komt dat nou eigenlijk? We vroegen het bioloog Ad van Gestel, die onderzoek deed naar de perceptie - de beleving - van de wolf.
"Het belangrijkste is hoe mensen zichzelf zien in verhouding tot de natuur, dat noemen we in de wetenschap de mens-natuurrelatie", begint Van Gestel zijn uitleg. "Je zult begrijpen dat het nogal uitmaakt of iemand zichzelf als de 'master' van de natuur ziet of als 'participant' en alle varianten daartussen. In het eerste geval vindt iemand dan namelijk dat hij mag bepalen hoe de natuur eruit ziet, bijvoorbeeld om van te eten of er in te recreëren, in het tweede geval maakt de mens niet alleen biologisch deel uit van de natuur, maar heeft hij ook een geestelijke, spirituele zo je wilt, verbinding met de natuur."
Bezorgd
Daarnaast hangt wat je van de komst van de wolf vindt af van heel veel demografische factoren. Van waar je woont bijvoorbeeld, hoe oud je bent, wat je opleiding is en welk beroep je hebt. "Mensen in de stad zullen minder 'last' van een wolf hebben, dan mensen die wonen in bosrijk gebied", zegt van Gestel. "Stadmensen ervaren de terugkeer daarom vaak positiever. Maar ook mensen die professioneel of hobbymatig schapen houden, kijken anders naar de komst van de wolf. Die zijn - terecht - gewoon bezorgd om hun dieren."
Anti-wolvendemonstratie
Dat geldt bijvoorbeeld voor de deelnemers aan de eerste anti-wolvendemonstratie in Nederland. In Amersfoort verzamelde een handjevol tegenstanders van de wolf zich om hún verhaal te vertellen. Onder hen een stalhoudster en een schapenboer.
Sandra heeft 32 IJslandse paarden. Kleine gedrongen paarden die leven in een grote kudde. Ze hebben alle vrijheid. "Dit zijn geen dieren die je achter hekken moet zetten. Zo leven ze helemaal niet. Nu die wolf in Nederland is, moet ik alleen wel iéts. Wat ik het liefst wil? Dat is precies wat niet mag, maar wat mij betreft mag 'ie dood. Alleen dan heb ik rust."
Margreet: waar is de wolf?
Dit voorjaar maakt presentator Margreet een programma over de impact van nieuwkomer de wolf. Over je aanpassen aan iets onafwendbaars en over de maakbaarheid van natuur. De wolf staat immers voor veel meer. Hebben we in NL nog wel échte natuur? En hebben we daar eigenlijk wel behoefte aan? De wolf staat voor verandering, voor nieuwkomers, voor ‘omdenken’ en voor overal invloed op willen hebben. Hoe gaan onze provinciegenoten daar mee om? Van wandelaars tot schapenboeren, van boswachters tot wildkampeerders en van scoutinggroepen tot de politiek: íedereen maakt zich druk. En om wát eigenlijk?
Margreet gaat op zoek naar… de wolf!
