Utrecht leert Oekraïens: Svyatoslav drumt om de bommen te vergeten
9-jarige Svyatoslav drumt om de bommen te vergeten
Utrecht - “Ik werd wakker van het geluid van de wekker die afging en wilde me klaar maken om naar school te gaan maar niemand in huis was zich aan het voorbereiden”, vertelt de 9-jarige Svyatoslav. "Mama, ik moet naar school, we komen te laat", zei hij. Maar zijn moeder laat weten dat hij vandaag niet naar school gaat. Buiten klinkt een rommelend geluid. "Het is maar onweer, ik doe gewoon een regenjas aan", denkt Svyatoslav. Het is alleen geen onweer, de oorlog is begonnen.
Utrecht leert Oekraïens
Komende twee weken maken we kennis met tien Oekraïense vluchtelingen die sinds het begin van de oorlog in Utrecht zijn neergestreken. Terwijl ze hun verdriet nog niet hebben verwerkt, moeten ze nu proberen in Nederland een nieuw leven op te bouwen.
Veel Utrechters zijn bereid om ze een handje te helpen. Documentairemaker Roel Wijngaards-de Meij volgt de vluchtelingen en maakt iedere dag een portret aan de hand van een Oekraïens woord, vandaag de negen-jarige Svyatoslav Borys.
Svyatoslav, ook wel Svyat genoemd, is een talentvolle drummer. Omdat hij als kind altijd op de tafel aan het tikken was, stuurt zijn moeder hem op zijn vijfde levensjaar naar drumles. "Als je op de bekers en borden blijft slaan, verniel je nog al m’n servies."
Als de oorlog begint, zit Svyat met zijn familie twee weken lang in de schuilkelders in Tsjernihiv, terwijl de bommen zich bulderend in de gebouwen boven hun hoofd boren en een gigantisch spoor van vernieling in de stad achterlaten. Svyat’s brein lijkt zich in die tijd uitgeschakeld te hebben, in stand-by modus te gaan. Hij herinnert zich niet zoveel van die dagen in de kelder en veel van wat hij vertelt, heeft hij later nog eens van zijn moeder gehoord.
Na twee weken besluiten ze te vluchten. Svyat en zijn moeder nemen de trein naar Tjernopil, vandaar gaan ze richting Polen. Z’n vader en oudere broer moeten achterblijven omdat ze opgeroepen kunnen worden voor het leger. In Polen vinden ze een bus naar Amsterdam. In Utrecht stopt de bus, de motor heeft panne. “M’n moeder vond Utrecht eigenlijk veel beter dan Amsterdam, minder druk”, vertelt Svyatoslav, dus ze bleven.
Elke zaterdag drummen met Luca
Inmiddels kan Svyatoslav ook hier in Nederland drummen, dankzij het gezin Mutsaers. Zij wonen op de grens tussen Bunnik en Utrecht. Hun zoon Luca speelt drums en hij heeft zelfs een drumstel op zijn kamer. Vader Bardo schrok enorm van het nieuws dat er een oorlog was uitgebroken in Oekraïne. "We besloten als gezin dat we iets wilden betekenen voor de vluchtelingen."
Zo kwamen we via via in contact met Vital’nya (huiskamer) in het centrum Anne op het terrein van de Jaarbeurs waar tientallen Oekraïners dagelijks bij elkaar komen om ervaringen uit te wisselen en de Engelse of Nederlandse taal te leren. Vader Mutsaers ontmoet er de jonge Svyatoslav en de match was snel gemaakt, Svyat wil drummen en het gezin Mutsaers heeft een drumstel. Zoon Luca: "Toen is hij een zaterdag bij ons geweest en dat was heel leuk. We hebben gedrumd, op de trampoline gesprongen en met de Lego gespeeld. Nu komt hij iedere zaterdag bij ons en dat vinden we allemaal heel fijn."
