Utrecht leert Oekraïens: Angelina (18) vluchtte in 2014 al uit Donetsk: 'Dit is de tweede keer dat ik mijn huis moest verlaten'

Angelina is een mooie en vooral slimme jonge vrouw. Ze werd geboren in de stad Donetsk en groeide daar ook op. Maar toen in 2014 de Russisch gezinde president Janoekovitsj werd afgezet tijdens de bloedig verlopen Maidan revolutie in Kiev, breekt er een door Rusland geregisseerde oorlog uit in die regio. Het geweld veranderde alles voor haar: “Toen ik 11 jaar oud was, moest ik mijn huis verlaten en vertrokken we naar het zomerhuis, de datsja van mijn tante. Ze vertelden me er niet bij dat we vluchtten voor de Russen. Ik zou mijn huis in Donetsk nooit meer terugzien." Ze ging naar een nieuwe school en uiteindelijk woonde ze zes jaar in die datsja. Toen ze haar school had afgerond, vertrok ze naar Kiev om te gaan studeren.

Op haar zeventiende woont Angelina in Kiev, alleen in de grote stad. Haar opleiding gaat goed en ze went snel. Haar vriendengroep groeit en Kiev wordt haar nieuwe thuis. Maar dan nemen de spanningen in de regio toe. Een flink deel van het Russische leger verzamelt zich rond de grenzen van Oekraïne voor een grote militaire oefening. De hele wereld kijkt mee en verwacht dat Poetin opdracht zal geven om het land binnen te vallen. Maar in Kiev wordt een beetje lacherig gedaan over al die ophef. En toen 24 februari het Russische leger de eerste bombardementen op verschillende Oekraïense steden uitvoerde, waren maar weinigen voorbereid op de oorlog, zo ook Angelina.

“Op 24 februari bleef ik in Kiev, op 25 februari bleef ik in Kiev, ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Pas op 26 februari belde een vriend me en vroeg: 'Weet je al waarnaartoe je gaat vluchten?', maar ik had geen idee." De vriend vertelde Angelina dat er treinen naar Polen gingen. “Ik ben direct naar het station gegaan maar het was er verschrikkelijk druk. Trein na trein ging aan m’n neus voorbij."

Veel van de treinen gingen naar Lviv, in het, relatief veilige westen van het land. “Ik kon door het gedrang de treinen niet bereiken en ik had de hoop al bijna opgegeven. De vierde trein die aankwam, ik stond toen al zes uur op het station, ging naar Warschau. Mannen moesten in het land blijven dus die mochten die trein niet in. De toestroom van reizigers was toen een stuk minder heftig. Ik heb al m’n moed bij elkaar geraapt en gevochten als een strijder. Ik was de eerste in de coupé." Ze vertrok, vooralsnog naar Polen, weg uit de oorlog. “Het was mentaal ook heel moeilijk voor me. Het was de tweede keer dat ik voor oorlog moest vluchten."

Inmiddels zit Angelina nu al geruime tijd in Utrecht. Ze pakt haar leven weer op en krijgt drie keer per week Engelse les bij Project Einstein van de Volksuniversiteit. Dit project helpt vluchtelingen met hun daginvulling. Angelina is verrast en dankbaar dat ze zo maar gratis deze lessen kan volgen. “Het lijkt erop alsof alle Nederlanders onze pijn voelen, iedereen helpt ons waar ze kunnen. Oorlog is verschrikkelijk en als vluchteling in een ander land terecht komen, is écht heel verdrietig maar de liefde en hulp die we hier ontvangen is hartverwarmend en maakt het iets dragelijker."