Utrechtse mbo'ers zijn uitsluiting zat: 'Dan richten we zelf gewoon een studentenvereniging op'

Zo rond de klok van 12.00 uur komen Lotte en Goshi aangelopen op het Janskerkhof. Ze moesten met de trein uit Gorinchem komen, want net als veel mbo-studenten wonen ze nog niet op kamers. Op weg naar café Hofman, voor een koffietje. "Ik ben nog brak, dus geen wijn voor mij", zegt Lotte. "Ik nog minderjarig, dus ook niet voor mij", vervolgt Goshi.

Lotte Welten (18) en Goshi (17) studeren allebei styling interieur en vormgeving. Ze vormen met negen anderen het bestuur van de allereerste mbo-studentenvereniging van Utrecht. "We zijn verantwoordelijk voor de evenementen. Binnenkort hebben we het ontgroeningsfeest, dus daar zijn we veel mee bezig."

Ondertussen brengt de barvrouw de twee cappuccino's, die ze besteld hadden. "Geniet ervan." Een koffietje in de Hofman, dat kan gewoon. Maar die feesten, 's avonds in de studentenkroegen, blijken een stuk minder toegankelijk. Ze worden geweigerd, omdat het geen échte studenten zouden zijn.

"Het is super krom en onrechtvaardig. Wij zijn ook gewoon officieel student. Sterker nog: er zijn meer mbo'ers dan studenten op het hbo of de universiteit", zegt Lotte. Goshi vult aan: "We willen er ook gewoon bij horen en niet uitgesloten worden."

Het blijkt ook uit cijfers van Jongeren Organisatie Beroepsonderwijs dat er wel degelijk belangstelling is vanuit mbo'ers om zich aan te sluiten bij een studentenvereniging. 56 procent van de ondervraagden zou dat wel willen en 54 procent gaf aan zich niet welkom te voelen bij een studentenkroeg, -huizen en/of -activiteiten. "Dus is het goed dat we deze vereniging zijn begonnen, want er is dus wel degelijk behoefte aan", concludeert Lotte.

Latijn mogen Lotte en Goshi dan nooit gehad hebben, maar de vereniging heeft wel een Latijnse naam. Net zoals bij andere bestaande studentenverenigingen. "Dat is een traditie, dat respecteren we en daar willen we gewoon in mee gaan", vertelt Lotte, die zich dankzij de koffie al wat beter begint te voelen. "Hoort bij het studentenleven, 's avonds een vent, 's ochtends ook een vent."

Een andere traditie bij studentenverenigingen, is de ontgroening. Maar door veel negatieve verhalen in de laatste jaren, doet R.S.H.V. het iets anders. "We hebben gekozen voor een feest in plaats van een ontgroening. Het is minder heftig, maar we willen elkaar dan wel voor lul zetten en grappige dingen bedenken. Het is ook lastig, omdat je voor een deel met minderjarigen zit", zegt Lotte. "Het gaat er ook om dat we de drempel laag willen houden", vult Goshi aan. "Zodat iedereen zich welkom voelt."

Ook de prijs is niet schrikbarend hoog, in de hoop dat zoveel mogelijk studenten zich kunnen aansluiten bij de vereniging. Je betaalt 10 euro per maand, of in studententaal: ongeveer 3 of 4 biertjes per maand. "We wilden het niet te duur maken, omdat we juist een grote vereniging willen worden waar iedereen welkom is, ook mensen met een kleinere portemonnee." De rekening voor de koffie komt op tafel: 8,80 euro. Nog minder dan een maand lidmaatschap, en daar zit dan ook nog een spa blauw voor de verslaggever van dienst in berekend.

Als de Hofman wordt verlaten en nog een rondje wordt gelopen op de Nobelstraat fantaseren beide dames over een mooie locatie voor de vereniging. Een vaste plek is er namelijk nog niet. "Hier ergens rond de binnenstad zou ideaal zijn. Ook omdat veel mbo'ers met de trein komen, dus het moet goed bereikbaar zijn."

Het staat hoog op het verlanglijstje, want het alternatief wat ze nu hebben is wel wat duurder. "We zitten nu telkens nog op het terras, maar dat gaat wel duur worden als we dat steeds blijven doen", zeggen ze terwijl de wandeling richting de Stadsschouwburg gaat.

Aan het einde van de Nobelstraat passeren ze meerdere kroegen . Dit zijn van die plekken die voor hen gesloten blijven, wijzen ze aan. "Ik hoop niet alleen dat we met deze vereniging mensen binnenhalen en onze eigen groep maken, maar ook dat we gewoon als studenten worden gezien."

Dat gezegd hebbende lopen ze weer terug richting het Janskerkhof voor een lunch, om vervolgens weer de reis van 40 minuten te maken naar hun woonplaats, Gorinchem. "Als de vereniging volgend jaar nog meer ontwikkeld is, gaan we samen maar een plekkie in Utrecht zoeken."