Ook voor (bijna) bioboer Simon uit Driebergen is de toekomst onzeker
Driebergen - Simon van de Vendel uit Driebergen zit in de overgangsfase van regulier naar biologisch melkveebedrijf. Vanaf half oktober is hij na ruim 2 jaar eindelijk gecertificeerd en geven zijn 50 koeien officieel biologische melk. Ook is hij betrokken bij verschillende projecten vanuit de provincie om zijn bedrijf meer natuurinclusief te laten werken. Maar ondanks dat is ook zijn bedrijf niet zeker van de toekomst. “Het is allemaal heel onzeker en we moeten afwachten wat de provincie straks gaat doen.”
Boer Simon van de Vendel uit Driebergen laat zien hoe hij (bijna) een biologische boer is
Onzekere toekomst
Want ook in het gebied rond Driebergen waar Simon boert moeten bedrijven gaan sluiten. “We weten nog niks, maar ook mijn bedrijf, ondanks dat het straks biologisch is, moet misschien stoppen.” Voor actievoeren had Simon nog geen tijd. “Ik run dit bedrijf alleen, dus ik heb geen tijd gehad om te demonstreren. Ik steun wel de acties van mijn collega’s, want de zorgen zijn groot. Maar dat hele extreme actievoeren vind ik helemaal niks. Dat gaat de hele sector ook niet helpen.”
Sinds ik biologisch werk heb ik wel het idee dat de koeien meer tevreden zijn. Ze hebben minder commentaar.
Als alle boeren willen werken op de manier zoals Simon dat nu doet dan is Nederland veel te klein, dus er moeten boeren noodgedwongen stoppen. “Als consumenten bereid zijn om iets meer te betalen voor biologische melk en vlees dan denk ik wel dat er nog wel ruimte is voor bedrijven om biologisch te gaan boeren. Maar veel melk in Nederlandse supermarkten komt nu al uit Duitsland of Denemarken, omdat het daar goedkoper is.” Volgens Simon moet er op veel gebieden iets veranderen om de problemen op te lossen. “En daarbij moet je ook de industrie betrekken en niet alles bij de boer neerleggen.”
Blije biokoeien
“Sinds ik nu biologisch werk heb ik wel het idee dat de koeien meer tevreden zijn. Ik kan er eigenlijk geen verklaring voor geven.” De nuchtere boer vindt het zelf ook vrij zweverig klinken, maar het is toch echt zo. “Ze hebben minder commentaar en zijn rustiger.” Misschien komt het door de rode en witte klaver? Op een veldje van 1 hectare dichtbij kasteel Beverweerd zaait Simon nu regelmatig klaver in. “Vroeger had ik hier mais staan, maar dat was lastig te verbouwen op deze natte kleigrond. Klaver doet het hier prima zonder kunstmest en de koeien zijn er dol op.” Weer iets verderop heeft hij tarwe en erwten gezaaid. “Dat heb ik gisteren geoogst en ligt nu onder het zeil voor de wintermaanden. Het zit vol eiwit, zodat ik minder krachtvoer hoef in te kopen.”
Als hij zich half oktober officieel biologische boer mag noemen wordt er van de melk geen kaas meer gemaakt, maar waarschijnlijk melkpoeder. Het familiebedrijf van Van de Vendel bestaat al ruim 100 jaar en is altijd kleinschalig van aard geweest. “Dit is echt een extensief bedrijf met weinig koeien per hectare. Door nu biologisch te gaan boeren hoop ik het te kunnen redden.”
Leerzaam
Eerder werd van zijn melk kaas gemaakt van een beroemd internationaal merk en daarvan ging 90% naar het buitenland. Hij gebruikte veel kunstmest om mais op te kweken als koeienvoer en spoot onkruid dood met bestrijdingsmiddelen. Al die dingen mogen nu niet meer, maar Simon vindt dat hij niet mag klagen. “Veel dingen zijn anders en nieuw voor me, maar dat maakt dit proces ook leuk. De opbrengst van mijn eerste tarweveldje viel me niet tegen. Ik zaai daar erwten en tarwe in de herfst door elkaar, zodat de erwtenplantjes net na de winter in de tarwehalm naar boven klimmen. Onkruid krijgt dan geen kans meer en dat maakt dat ik geen bestrijdingsmiddelen nodig heb. Ook komen er ontzettend veel insecten op de klaver af. En straks kan ik iets meer geld krijgen per liter melk, dus daarmee hoop ik de investeringen terug te verdienen.”
Wat gaat Simon doen als zijn bedrijf toch moet sluiten? “Daar wil ik niet over nadenken. Kom over een paar maanden maar terug, dan weten we misschien meer.”
