De kleinste buurt van Utrecht had eigenlijk al afgebroken moeten zijn maar na 100 jaar bestaat Sterrenwijk nog steeds

Sterrenwijk is oorspronkelijk gebouwd voor de rijkere arbeidersgezinnen voor een periode van 25 jaar, vertelt Lysette Jansen van het Volksbuurtmuseum.

"Door de grote woningnood na de oorlog bleven de huizen langer staan dan gepland. Er kwamen veel grote gezinnen met lagere inkomens wonen. Zo groeide een echte volksbuurt. Een buurt van ‘ons kent ons’ en ‘we helpen elkaar als het nodig is.'"

De saamhorigheid is een belangrijk onderdeel van de buurt, vertelt de 84-jarige Riet. Ze woont al bijna haar hele leven in Sterrenwijk.

"Vroeger zat iedereen voor de deur, zo gauw de zon scheen. Omdat we veel buiten leefden, leerden we elkaar ook goed kennen. We zaten altijd bij elkaar. Maar omdat er nu veel import is in de wijk, zie je dat steeds minder. Soms ben ik in mijn straat de enige die buiten zit. Maar ik blijf gewoon zitten. Dat hoort erbij."

En dit gevoel delen veel van de bezoekers van het buurtbakkie op donderdagochtend in buurtcentrum Sterrenzicht. Omdat woningen tegenwoordig niet automatisch meer naar kinderen van oorspronkelijke bewoners gaan, is de saamhorigheid nu minder.

"Je kent je buurt gewoon minder goed," vertelt Riet. "Het is toch normaal dat je netjes hallo zegt wanneer je elkaar op straat tegenkomt. Maar nu krijg ik vaak niet meer dan een knikje. Ook versierden we vroeger de hele buurt wanneer het Nederlands elftal voetbalde. Ook dat is voor het grootste deel verdwenen."

Sterrenwijk was in het verleden ook negatief in het nieuws. Zo werden er in het verleden racistische leuzen op een woning geschilderd. Meerdere allochtone gezinnen werden weggepest. Op het raam van de woning was de tekst "Geen buitenlanders" gespoten met witte verf.

Volgens buurtbewoners was de actie niet alleen tegen buitenlanders gericht. Ook studenten en tbs'ers moesten het ontgelden. Buurtbewoners waren boos omdat kinderen van de oorspronkelijke bewoners geen huis konden krijgen in de wijk, terwijl woningcorporaties er wel woningen beschikbaar stelden aan studenten.

Ondertussen is de rust in de buurt weer teruggekeerd. En sommige buurtbewoners vinden het helemaal niet erg dat kinderen uitvliegen. De zoon van de 66-jarige Hans woont tegenwoordig in Overvecht.

"Die heeft het daar heel erg naar zijn zin. Er is daar tegenwoordig misschien wel meer saamhorigheid dan hier. Hij sleutelt graag aan brommers en helpt daarmee zijn buurt. En dan krijgt hij tijdens het Suikerfeest heel veel eten van de buren. Dat is ook mooi."

Met de tentoonstelling wil het Volksbuurtmuseum laten zien hoe de wijk vroeger was. Wanneer je de zaal binnenloopt, stap je eigenlijk de woonkamer in zoals je die vijftig jaar geleden aan kon treffen in Sterrenwijk. Een oude televisie, een baal zware Van Nelle op tafel en borduurwerk aan de muur. Een vleugje nostalgie, zonder de negatieve aspecten van de buurt te negeren, zegt Lysette Jansen van het museum.

"De vraag is ook of je moet willen dat de tijd van vroeger terugkomt. Het is toen ook niet altijd leuk geweest. Maar het is wel iets waar de mensen die ik heb gesproken met plezier op terugkijken en het jammer vinden dat het er nu niet meer is."