Sylvia wil desnoods na haar dood rechtvaardigheid voor 'medische misser'

Sylvia van der Veen
Sylvia van der Veen © RTV Utrecht
Breukelen - Sylvia van der Veen weet het zeker: een fout van een arts bij het St. Antonius Ziekenhuis heeft ertoe geleid dat ze binnenkort zal komen te overlijden. Vandaag stond de 56-jarige kankerpatiënte uit Breukelen tegenover het ziekenhuis in de rechtbank in Utrecht tijdens een kort geding. "Het was een goed behandelbare kanker. Als het op tijd was. Ik was op tijd, maar die arts niet."
Het is een emotionele zitting. Sylvia heeft het er zichtbaar moeilijk mee, net als haar man en dochter die ook in de zaal zitten. Lang heeft Sylvia niet meer te leven. De weinige tijd die ze nog heeft wil ze toch gebruiken om haar gelijk te krijgen en iets te bewerkstelligen: een excuus, een leermoment. Het kort geding dat vandaag dient is het gevolg van een jarenlange strijd tussen Sylvia en het St. Antonius Ziekenhuis.
Een dag eerder zit Sylvia thuis in Breukelen aan een keukentafel vol documenten. Dikke stapels papier, dossiers, een expertiserapport en een trouwboekje. 's Ochtends zijn Sylvia en haar man getrouwd. "Uit nood, om het goed te regelen voor hem als hij achterblijft", zegt Sylvia. Ze zijn al 34 jaar samen.
Sylvia vertelt thuis in Breukelen over haar strijd tegen het St. Antoniusziekenhuis
De ziekte en alles wat naar dit moment heeft geleid, heeft grote weerslag op Sylvia en haar omgeving. Het is vechten tegen de bierkaai, zo voelt de strijd die een dag later in de rechtszaak zal plaatsvinden. Het pas getrouwde stel denkt niet dat ze het kort geding tegen het ziekenhuis zullen winnen. De tafel wordt leeggeruimd voor een kop thee. Terug naar 2015, toen het allemaal begon.
"Ik had een hele grote bobbel aan de zijkant van mijn borst. Daar ben ik mee naar de huisarts gegaan en die schrok. Hij zei meteen: hup, naar het ziekenhuis." Sylvia werd onderzocht in het St. Antonius Ziekenhuis in Leidsche Rijn. Daar concludeert de behandelend arts dat de knobbel in haar borst geen kanker is. Ook bij een vervolgonderzoek komt de arts tot dezelfde conclusie. Drie jaar later blijkt Sylvia uitgezaaide borstkanker te hebben wanneer ze meedoet aan een bevolkingsonderzoek. Er volgt een behandelingstraject, maar het is te laat. Sylvia heeft niet lang meer te leven.
Het is nogal wat: een zaak die draait om het laatste beetje leven van de 56-jarige moeder en echtgenote. Niet iedereen begrijpt dat Sylvia de tijd die ze nog heeft wil spenderen aan een rechtszaak. Zij ziet dat anders. "Ik kom uit een verzetsfamilie. Ik ben strijdvaardig, zolang het nog kan." Het is duidelijk dat Sylvia zich er niet bij neer gaat leggen.
Sylvia neemt als eerste het woord tijdens het kort geding
Een kort geding, de naam zegt het al: tijdens zo'n soort rechtszaak is er weinig tijd. Er worden geen getuigen gehoord en het duurt al met al zo'n twee uur. Sylvia mag als eerste het woord nemen: "Hoe zijn we hier beland? Wat begon in het gesprek in het ziekenhuis om een welgemeend excuus te krijgen en dat het een leermoment voor de artsen moest zijn om geen verdere slachtoffers te krijgen is ontaard in een hele nare zaak."
Het St. Antonius Ziekenhuis wil eerder deze week niet inhoudelijk op de zaak ingaan op vragen van RTV Utrecht. "Naar buiten toe kunnen wij geen medisch inhoudelijke reactie geven, vanwege het op het ziekenhuis rustende medisch beroepsgeheim. Bovendien vinden we de media niet de plaats om inhoudelijk op een kwestie als deze in te gaan." Ook zegt het ziekenhuis 'enorm mee te leven met mevrouw en haar naasten'. "De situatie waarin zij zich bevinden is bijzonder verdrietig. Dat emoties daarbij hoog oplopen begrijpen we goed."

'Wilt u vandaag een streep trekken?'

In de rechtszaal komen beide partijen vanochtend niet nader tot elkaar. Een expertiserapport dat Sylvia heeft laten opstellen door professor C.J.H. van de Velde is volgens de advocaat van het St. Antonius Ziekenhuis niet representatief. Ook houdt het ziekenhuis vol dat er geen verkeerde diagnose is gesteld in zowel 2015 als 2016.
Sylvia ergert zich zichtbaar op sommige momenten. Er was twijfel bij een aantal artsen, vertelt ze aan de rechter. Die twijfel, daar is niet verder op geacteerd door het ziekenhuis volgens haar. Ook zou er onvoldoende overleg zijn geweest tussen de artsen. Dat alles heeft ertoe geleid dat het een aantal jaren later te laat bleek te zijn.
Dan zit de tijd erop, de rechter richt zich tot Sylvia. "Wilt u hier vandaag een streep trekken", vraagt hij haar. Maar dat kan ze niet. En dat wil ze ook niet, haar gezin denkt er trouwens hetzelfde over. Een schikking blijkt onbegonnen werk, het wordt dus dóór procederen.
Een paar dikke knuffels geeft het gezin elkaar aan het einde van de zaak. Er vloeien ook tranen. Waarom Sylvia niet op wil geven? Daar kan ze kort over zijn: "We zijn niet overtuigd dat het goed gaat nu", zegt ze over de werkwijze van het ziekenhuis.
Doorprocederen kan maanden gaan duren. De uitkomst van zo'n rechtszaak zal Sylvia waarschijnlijk niet zelf meemaken. Maar dat is geen reden om het niet te doen. "Ik wil gerechtigheid. En ik hoop dat er levens mee gered worden. Dat hoop ik."

Schriftelijke reactie St. Antonius Ziekenhuis

Voorop staat dat we enorm meeleven met mevrouw en haar naasten. De situatie waarin zij zich bevinden is bijzonder verdrietig. Dat emoties daarbij hoog oplopen begrijpen we goed.

In de lange aanloop naar het kort geding van vandaag hebben diverse gesprekken met patiënte plaatsgevonden waarbij steeds uitleg en toelichting is gegeven. Doel was tot een voor beiden partijen aanvaardbare oplossing te komen. We menen ons best gedaan te hebben het gehele proces zo spoedig mogelijk af te ronden, in de eerste plaats in het belang van patiënte.

Naar buiten toe kunnen wij geen medisch inhoudelijke reactie geven, vanwege het op het ziekenhuis rustende medisch beroepsgeheim. Bovendien vinden we de media niet de plaats om inhoudelijk op een kwestie als deze in te gaan.

Onze zorgverleners doen iedere dag hun best om mensen zo goed mogelijk te helpen. Als dat onvoldoende lukt, raakt hen dat zeer, omdat zij weten welke impact dit kan hebben voor een patiënt en zijn of haar naasten. Juist in die gevallen waar het anders loopt dan bedoeld of gehoopt, is het belangrijk om zorgvuldig na te gaan hoe het zorgproces is verlopen, vast te stellen of er iets mis is gegaan en zo ja, hoe dat dan heeft kunnen gebeuren. Dat is in het belang van de betreffende patiënt, van onze zorgverleners maar ook van patiënten die volgen.

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.