Samen zijn ze 90 jaar vrijwilliger bij het Rode Kruis, maar Henk en Adrie moeten nu noodgedwongen stoppen

Henk zit al 57 jaar bij het Rode Kruis. Hij heeft een aantal jaar later zijn vrouw Adrie meegetrokken in het vrijwilligerswerk. Zij heeft zich 33 jaar ingezet. Ze hebben verschillende dingen gedaan, zoals klaar staan bij wandelmarsen of bij activiteiten van sportverenigingen. Maar ook bij het jaarlijks terugkerende Timmerdorp, een week in Leerdam waarin kinderen met hamers en spijkers te werk gaan. "Nou dan weet je al wat er gaat gebeuren," zegt Henk, "op de duim slaan."

Zo hebben ze niet alleen paraat gestaan tijdens evenementen, maar gaf Adrie ook EHBO-lessen op basisscholen. "Het kwam dus regelmatig voor dat ik les gaf aan kinderen, wiens ouders ik vroeger ook heb onderwezen", vertelt Adrie. Het stel heeft dus altijd veel voor kinderen uit de buurt klaargestaan.

Volgens Henk heeft het Rode Kruis hen ook heel veel gebracht: "Liefde voor elkaar, waardering en mensen kunnen helpen."

'Zorg voor elkaar' was vroeger het motto van het Rode Kruis en voor Henk belangrijke woorden. Voor hem betekent het zowel hulpverlenen aan wie dat nodig heeft op evenementen maar ook op de andere vrijwilligers letten. "Als een collega het even niet ziet zitten, ga naar hem toe en help hem. Want je wilt met z'n allen ook weer gezond naar huis."

Dat lukte vaak wel, maar ook een keer niet. Tijdens een triathlon ging het mis. "We kwamen aan en we zagen een man op de grond liggen. Nou, die gaan we dan helpen. Dan kom je erbij -Henk slikt- en dan moet je eigenlijk constateren: hij is er niet meer."

Gelukkig is het in al die jaren heel vaak ook wel goed gegaan. Ze hebben het motto ook meegeven aan hun kinderen. Adrie: "Al bel je maar 112, dan doe je toch wat. Dan zorg je toch dat er hulp komt."

Als het aan hen zou liggen, zouden ze ook niet willen stoppen. Hun gezondheid laat dat helaas niet meer toe. Bij het zien van de beelden in Turkije en Syrië, waar het Rode Kruis ook slachtoffers helpt, komt er bij Henk een sterk gevoel naar boven. "Ik zou zo graag willen helpen. Maar het kan gewoon niet meer. En dat doet heel veel pijn."

Vanwege hun inzet hebben twee andere vrijwilligers Henk en Adrie voorgedragen als ereleden. Dat kwam als een totale verrassing voor het echtpaar. Er zijn weinig mensen die deze titel krijgen, maar volgens hun collega's hebben Henk en Adrie het dik verdiend.

Het is gelukkig niet de eerste keer dat ze waardering krijgen voor hun werk. Henk en Adrie hebben ook beide de onderscheiding van Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Hopelijk komt de erelidtitel daar gauw tussen te hangen. "Het zou de kers op de taart zijn," zegt Henk.