Keistadlied 2.0 moet Amersfoorts stadslied weer bij de tijd brengen: 'Over 50 jaar weer een update'
Amersfoort - Het eerste Keistadlied werd 51 jaar geleden uitgebracht. Daarmee was een stadslied geboren. Maar sindsdien is er ook in Amersfoort veel veranderd. Hoog tijd voor een update dus, dachten enkele Amersfoorters. Daarom wordt vandaag het vernieuwde Keistadlied gepresenteerd, met daarin ruimte voor Piet Mondriaan, de autoluwe binnenstad en natuurlijk het Eemplein. En een solo-optreden van burgemeester Lucas Bolsius.
"Sjorren nu, ollé... Trekken, hupsaké....!" Nee, aan het refrein van het Keistadlied is in deze versie weinig veranderd. Deze twee zinnen grijpen terug op de Keistadfeesten, die tussen 1971 en 2009 veertig keer plaatsvonden. Die feesten werden, vooral in de beginjaren, besloten met het door de stad trekken van 'keien' die vaak door andere steden of landen cadeau waren gedaan.
Kei lichten
Onder één van die keien, destijds een gift uit Oostenrijk, is het eerste exemplaar van het vorige lied begraven. "En vandaag gaan we die kei lichten", vertelt Rob Lampe, één van de initiatiefnemers van het hernieuwde lied en de zanger van het eerste couplet. Onder Amersfoorters is hij wellicht beter bekend als Sjef Bode. "De single die er toen onder gelegd is, gaan we nu weghalen. Waar die heen gaat? Naar ons prachtig stadsmuseum Flehite natuurlijk."
Het trekken van een kei komt voor uit een oud verhaal. We schrijven het jaar 1661: Jonkheer Everard Meyster, ook wel de dwaze jonker genoemd, sloot volgens het volksverhaal een weddenschap met zijn vrienden dat hij de Amersfoorters zo gek kon krijgen dat zij een zwerfkei vanaf de Waelberch naar de stad zouden trekken. En zo geschiedde.
Uit schaamte, of misschien gewoon omdat het ding in de weg lag, werd die kei in 1672 begraven op de Varkensmarkt. Ruim 200 jaar later, in 1903, werd besloten hem weer op te graven. Na wat omzwervingen door de stad, kreeg de kei in 1954 een nieuw en voorlopig laatste voetstuk aan de Stadsring. En inmiddels hadden de Amersfoorters hun stad omgedoopt tot de Keistad.
En onder diezelfde kei wordt nu het nieuwe lied geplaatst, op een memorystick dit keer. Met drie kakelverse coupletten. Dat was nodig, vindt Lampe. "Want er is in Amersfoort het nodige veranderd in een halve eeuw tijd. Het Eemplein is er bij gekomen. Hoogland en Hooglanderveen zijn als het ware geannexeerd, hoewel dat nog altijd gevoelig ligt. En de binnenstad is nu autoluw", somt hij op.
Al die vernieuwingen zijn doorgevoerd in het gloednieuwe Keistadlied, met teksten als "De autoluwe binnenstad, de mooiste van het land... Op pleinen Keientrekkers, samen hand in hand...".
We hebben de Muurhuizen en de poort, Amersfoort dat trekt z’n keien voort
Verder zaten er naar de smaak van de initiatiefnemers wat weinig personen uit het Amersfoortse verleden in het originele lied. "Terwijl er toch best wat bekende Amersfoorters zijn geweest. Piet Mondriaan bijvoorbeeld, of Johan van Oldenbarnevelt. Ook zij verdienen natuurlijk een plekje in een lied over de stad. Want op ons verleden zijn we in Amersfoort veel te lang weinig trots geweest."
Solo-optreden van Bolsius
Een aantal van de initiatiefnemers was ook 50 jaar geleden al betrokken bij het Keistadlied. Bijvoorbeeld Jacques Smulders, componist en schrijver van de oude versie. En ook Ben Stoelinga, oud-raadslid in Amersfoort, was weer van de partij. "Dat deed hij toen samen met The Shepherds. Dat was destijds echt top of the bill in Nederland hoor, een heel bekend trio", vertelt hij vol enthousiasme.
Naast oude bekenden zijn in het nieuwe lied natuurlijk ook nieuwe stemmen te ontdekken. Eén Amersfoorter die natuurlijk niet kan ontbreken, is burgemeester Lucas Bolsius. Hij zingt solo het derde refrein, met onder meer de tekst "Wereldschilder Mondriaan, zijn voornaam is echt Piet... Met alle Amersfoorters zingen wij dit Keistadlied….".
Het eerste exemplaar van het nieuwe lied verdwijnt na vandaag dus onder die Oostenrijkse kei. Het is de bedoeling dat die over 50 jaar weer gelicht wordt, vertelt Lampe. "Dan kunnen zij het lied opnieuw updaten. Dat is een beetje een grap van de initiatiefnemers richting de kleinkinderen", zegt hij lachend. "Maar als ze het niet doen, is het ook goed. Wij zijn er waarschijnlijk toch niet meer om het te controleren."
Beluister hier het nieuwe Keistadlied:
