Hekendorpse basisschool Goejanverwelle verdwijnt, maar de herinneringen blijven: 'We zaten met z'n drietjes in groep acht'
Hekendorp - "Hey, daar hebben we Frits! Volgens mij ben jij de oudste die hier vandaag is", roept Arie Hoogvliet tegen de 87-jarige Frits Kramer. Arie, Frits, Joop en Krijnie staan op de reünie van OBS Goejanverwelle in Hekendorp samen aan een statafel herinneringen uit te wisselen van die goede oude tijd. "We kregen toen les van juffrouw Exalto. Die kwam elke dag met de solex uit Gouda om ons hier les te geven," vertelt Krijnie. "En ik had altijd een strik in m'n haren. Dat hoorde toen zo. Mijn moeder moest hem altijd strijken, anders zakte hij af."
Het is een gezellige boel in de Hekendorpse basisschool. Zo'n 250 oud-leerlingen van OBS Goejanverwelle komen vandaag nog één keer samen op hun oude school, die vorig jaar definitief de deuren sloot. "Ik kwam in 1943 op school," vertelt Frits. "De school stond drie huizen verderop, dus ik kwam altijd alleen naar school. Dat kon toen gewoon." De broers Joop en Arie hebben ook warme herinneringen aan hun schooltijd. "Het was een prachtige school. Iedereen in het dorp ging er naartoe. Het was dan wel een kleine dorpsschool met 65 leerlingen, maar ik heb er bijzonder goed onderwijs gekregen," vertelt Joop.
De vier senioren vinden het dan ook erg jammer dat de school nu gesloten is. "Je merkt het in het dorp," zegt Frits. "Het sterft gewoon uit. Straks wonen hier alleen nog maar oudere mensen omdat we geen school meer hebben. Mensen met kinderen gaan vast ergens anders wonen."
Gerben, Arno en Marco waren vroeger buurjongens, vertelt Marco. "En op zo'n kleine school speel je met kinderen van alle leeftijden. Op een grotere school zie je dat toch minder. Dan zijn er genoeg kinderen van je eigen leeftijd." Arno vult hem aan: "Ik vertel mensen wel eens dat ik met z'n drieën in groep acht zat. Dan staan ze toch wel even te kijken. Dat is wel leuk."
De mannen vinden het ook erg jammer dat de enige school in Hekendorp is verdwenen en ze zien ook dat het dorp nu minder aantrekkelijk is voor ouders met kinderen. "Mijn ouders wonen nog in Hekendorp," zegt Arno van Dam. "Ik heb net een kind en nu de school weg is, nodigt dat niet uit om hier weer te komen wonen. Ik wil op een plek wonen waar wel een school voor mijn kind is."
Buiten op een bankje genieten Ilse, Lise en Donna van de zon. "We kwamen hier alle drie in 2012 op school en we werden vriendinnen," vertelt Ilse. "Op zo'n kleine school ken je ook echt iedereen. Dat maakt de school heel leuk. Nu de school gesloten is, merk je dat het veel rustiger is in het dorp. De sfeer is weg. Je hoorde altijd de schoolgeluiden en nu is het stil."
"Wij waren buurmeisjes," zegt Ellen. "En de school was vijftig meter van ons huis. Je kon thuis de schoolbel horen." De dames zitten vol met anekdotes. "Toen ik op school zat waren er drie docenten," vertelt Marja. "Als je de leerling van dienst was, dan moest je thuis bij de vrouw van de hoofdmeester koffie en thee halen voor de leraren. En als je dat dan netjes deed, kreeg je een speculaasje."
Trudy is de enige van de drie dames die nog in Hekendorp woont en ze baalt als een stekker dat de school nu definitief gesloten is. "Het hart is uit het dorp. Je merkt dat het stiller is. Alle kinderen zijn uitgewaaid naar andere dorpen. Je merkt het ook heel erg op de verenigingen. Het wordt steeds stiller en dat is heel erg jammer."
