Verzamelaarsjaarbeurs in Utrecht: van absolute meuk tot kostbaar antiek

Sandro komt uit de Verenigde Staten van Amerika. Hij studeert antropologie aan de UvA in Amsterdam. Hij bezoekt voor het eerst de beurs in Utrecht, en is een opvallende verschijning. “Ik heb me niet speciaal voor de gelegenheid gekleed, ik loop er altijd zo bij,” zegt de jongeman in een vintage kostuum. “Mijn belangstelling gaat uit naar kleding van tussen de jaren 30 en 70.” Sandro vindt het geweldig dat er zoveel mensen zijn die zich interesseren voor de geschiedenis. Zelf fascineert hem de oorlog en het racisme in zijn geboorteland. Hij is niet speciaal op zoek naar kleding maar wel naar een horloge. Hij heeft er al eentje in stijl gescoord voor zijn vriendin.

Sommige handelaren beklagen zich er over dat het vrij rustig is, en het publiek dat er wel is, komt vooral kijken en niet kopen. Toch gaat er her en der handel in andere handen over. Eén handelaar heeft bordjes opgehangen dat het vooral de bedoeling is om af te dingen. “Je kan bij elke stand bieden en onderhandelen, maar het helpt dat ik hier bordjes heb opgehangen, mensen stoten elkaar aan en zeggen dat ze hier kunnen afdingen”, vertelt ze.

Een antieke BH trekt ook de aandacht, maar dat leidt eigenlijk af van waar het echt om draait. Resi komt uit Limburg, zelf verzamelt ze antieke paspoppen, maar deze met reclame voor een lingeriemerk is ze zat, ze wil er van af. En dus staat hij in haar stand.

“Ik verkoop vooral brocante, de paspoppen zijn voor mezelf. Deze pop komt uit 1951, dat staat er achterop.” Elders in haar stand staat een hobbelpaard met een teddybeer op zijn rug. Als je iets doorvraagt over het ding moet Resi je het antwoord schuldig blijven.

Dat geldt niet voor Charles, ook hij komt uit de USA, maar woont al een paar jaar in Wassenaar. Gevraagd naar het meer dan levensgrote doodshoofd steekt hij gelijk van wal. “Het is een architectonisch element van een gebouw of een graf. Het is massief hout. Waarschijnlijk komt het uit België, en is van rond 1900”, vertelt hij enthousiast. Hij is beheerder van een online veilinghuis. Voordat hij in Wassenaar neerstreek kwam hij al twee keer per jaar naar Utrecht voor deze beurs. “Er komt zelfs publiek uit Japan”, legt hij uit. Hij vindt het een goed georganiseerd evenement. Over de Jaarbeurs is hij minder enthousiast, met name het parkeren, dat kunnen ze in Amerika toch beter.

Vader Hans zit relaxed met dochter Dewi op een paar tuinstoelen. De twee komen uit Den Bosch, en het is er direct Brabants gezellig. “Ga zitten, wil je echt geen koffie?” Voor hun neus ligt een levensgroot beeld van een meisje.

Hans vertelt: “Die heb ik net hier op de beurs gekocht voor 350 euro. Nu staat hij hier, en het is wel de bedoeling dat ik hem weer verkoop, met winst natuurlijk.” Hoe oud het beeld is weet hij niet. “Ik ben zelf geen verzamelaar, wij doen alles voor de handel.” En dat geldt ook voor een schattige trapauto.

“Die komt uit Amerika. Het was een erfenis die in een container naar Europa kwam. Deze trapauto schijnt nog op Discovery Channel te zijn geweest, maar helemaal zeker weet ik het niet. Hij komt waarschijnlijk uit de jaren 50. De vijftienjarige Dewi zit er enthousiast naast. “Die kan sjouwen als de beste”, zegt de trotse vader. “En handelen kan ze ook al.”

Een paar kramen verder verkopen ze sigarendoosjes, daarnaast een stand met foto’s van beroemdheden en hun handtekening. En verder geweren en pistolen, oude caravans, speldjes, flessen, potten, en nog veel meer; van absolute meuk tot aan kostbaar antiek. Je raakt niet uitgekeken.