Filmdiva Sylvia Kristel overleden

De actrice werd in de jaren zeventig wereldberoemd door haar rol in de erotische filmreeks Emmanuelle. Met meer dan vijftig internationale speelfilms op haar naam geldt 'La Kristel' als een van de grootste filmactrices van Nederland.

Kristel groeit op in Utrecht, waar haar ouders Hotel du Commerce runnen aan het Stationsplein. Later gaat ze naar een kostschool bij de zusters van het Heilig Hart in Veldhoven.

Als 18-jarige ontmoet Kristel op een filmfestival een Franse acteur die haar uitnodigt voor een proefopname in Parijs. De filmopname leidt tot niets, maar ze wil wel verder in het vak. Kristel wint daarna missverkiezingen,verdient flink bij als model en krijgt af en toe een kleine rol in Nederlandse films (Frank en Eva en Naakt over de schutting).

Haar doel blijft een wereldberoemde filmster worden. In 1973 lukt dat. Ze wordt een wereldster door haar rol in Emmanuelle, waarvan later meerdere delen volgen. Ze leidt het leven van een Hollywood-ster met drank, drugs en mannen.

Bij filmpremières komt ze voorrijden in een limousine. Op de Champs-Elysées in Parijs staan de toeschouwers twee rijen dik om de ster te bewonderen. In Zuid-Amerika kan ze niet zonder bodyguards over straat.

In de voormalige Sovjet-Unie worden mensen gevangengezet omdat ze in het bezit zijn van verboden Emmanuelle-video's. "Het was een gekkenhuis", zei Kristel decennia later in Opzij.

De actrice krijgt een relatie met de schrijver Hugo Claus, van wie ze op 10 februari 1975 een zoon krijgt, Arthur. Hij woont overigens in Utrecht, waar hij in een coffeeshop werkt.

Kristel breekt daarna door als 'normale' filmactrice en speelt in een reeks Franse, Italiaanse en Amerikaanse films, naast acteurs als Gérard Depardieu, Michel Piccoli en Alain Delon. Haar meest gewaardeerde serieuze rol is die in het magisch realistische Alice ou la dernière fugue van Chabrol.

In Hollywood speelt ze, naast onder anderen Olivia de Havilland, de hoofdrol in Behind the Iron Mask en overtreft de box-office cijfers van Emmanuelle met de luchtige seks-komedie Private Lessons met de Nederlandse cameraman Jan de Bont.

Roger Vadim maakt voor de Franse televisie een documentaire over Kristel getiteld Star Story.

Haar relatie met Claus wordt een vriendschapsverhouding, waarna Kristel een nieuwe liefdespartner vindt in de acteur Ian McShane. Deze relatie eindigt tragisch met allerlei drank- en drugsproblemen, vooral voor Kristel die naar Amerika verhuist en na een kortstondig huwelijk met een zakenman bijna de hongerdood sterft.

Kristel komt er weer bovenop, zweert de drugs af en speelt onder meer in de films Lady Chatterley's Lover en Mata Hari. Door haar tweede echtgenoot, de filmregisseur Philippe Blot, wordt ze bedrogen op financieel gebied, waarna ze van hem scheidt.

Vanaf het begin van de jaren '90 krijgt ze eindelijk een trouwe vriend, Freddy de Vree, en wordt ze succesvol als schilderes.

In 2001 speelt ze een kleine rol in Vergeef me, de debuutfilm van Cyrus Frisch. In 2002 zingt Kristel een nummer in voor EDC, oftewel Eddy de Clercq. Het nummer 'Changes' wordt een lounge klassieker.

Ook speelt Kristel in films als Lijmen/Het Been met Willeke van Ammelrooy naar de roman van Willem Elsschot. In 2003 wordt bij haar keelkanker geconstateerd, waarvan ze geneest. Ook van de metastase (uitzaaiing) in de long geneest ze. In 2004 slaat het noodlot nogmaals toe als haar vriend overlijdt.

In 2006 werkt Sylvia Kristel samen met de componist Stephen Emmer mee aan het project Recitement, gewijd aan poëzie en muziek, waarmee ze datzelfde jaar optraden op het Crossing Border-festival in Den Haag.

Haar autobiografie Naakt (Nue) verschijnt in september 2006 in Frankrijk en in februari 2007 in Nederland. Regisseur Michiel van Erp volgt Sylvia Kristel in 2006 voor het NPS-programma Het uur van de wolf. Ze wordt getoond in Parijs tijdens haar intensieve mediatournee voor de lancering van haar boek en in Nederland.

In 2006 wordt eveneens de lange Britse documentaire Hunting Emmanuelle gemaakt rond Sylvia Kristel voor Channel Four Television in Londen, onder regie van Jan Wellmann.

In 2009 speelt ze in het theaterstuk Wie weet overleeft de begeerte me waarin ze vertelt over haar leven op het hoogtepunt van haar carrière, haar relaties en haar verslaving.

Na acht jaar niet te hebben geacteerd, speelde zij in 2010 in de film Two Sunny Days en in de televisieserie The Swing Girls, over het Trio Lescano.

Begin 2012 wordt bekend dat haar keelkanker, die ze bijna tien jaar geleden bedwong, is teruggekeerd. De actrice is weer terug bij af en moet haar rol in Calendar Girls teruggeven.

In juni van dit jaar wordt ze ook nog getroffen door een herseninfarct.