Door de Lens van Ankie: waar een kleine provincie groot in kan zijn

Afgelopen week speelde Nederland tegen China. De wedstrijd werd gespeeld op het hoofdveld van Kampong. Het was de eerste interlandwedstrijd op Kampong sinds 1976. Daar wilde ik graag bij zijn. Nou is hockey toevallig ook nog een sport die ik graag fotografeer. Het gaat lekker snel heen en weer en de acties met bal en sticks plus het opspattende water van de altijd natte velden is zeer fotogeniek.

Het is zoals altijd weer een gezellige chaos aan de Laan van Maarschalkerweerd. Als ik aankom zijn de parkeerplaatsen allemaal al bezet. De verkeersregelaarster laat me er toch door en wenst me veel succes. Ik weet niet of ze bedoelt met het vinden van een plekje of met het fotograferen van de wedstrijd. Ik heb geluk. Er gaat net iemand weg. Naast me parkeert juist op dat moment een collega-fotograaf. Gezellig.

Eén van de leuke dingen aan sportfotografie is dat je veel collega's tegen komt tijdens je werk. Ben je als bruids- of portretfotograaf vooral op jezelf aangewezen, bij sportfotografie zijn er altijd collega's in de buurt. We zitten allemaal bij elkaar deze keer, achter het doel van de de Chinezen. Het waait hard en het is koud. Samen met een camera op een krukje in de kou zitten, dat schept een band. Er is een gemoedelijke sfeer.

Al snel blijkt dat Nederland de sterkste is. De ene bal na de andere vliegt bij de Chinese keepster om de oren. De kleine Chinezen kunnen niet op tegen de struise Nederlanders. Het wordt 6-0. Drie goals zijn van speelsters van SCHC. Er zijn 1,4 miljard Chinezen op de wereld. Bij het opvouwen van mijn stoeltje bedenk ik me hoe bijzonder het is dat speelsters uit onze kleine provincie zo'n belangrijke rol spelen bij de het winnen van juist deze interland.