Jacob Lensky in documentaire: "Ik wil niet dat anderen in dezelfde valkuil stappen"

RTV Utrecht bracht begin dit jaar een bezoek aan de oud-speler van FC Utrecht voor de documentaire: 'The Lensky Project', die zondagavond om 20.00 uur in première gaat op RTV Utrecht. Voetballen doet hij niet meer. Hij woont tegenwoordig weer bij zijn ouders in zijn geboorteplaats Vancouver, waar hij worstelt met een fentanyl-verslaving (een soort heroïne). "Eigenlijk draait mijn hele leven om mijn verslaving. Ik kan geen werk krijgen en ben dag-in-dag-uit bezig om te voorkomen dat ik ziek word. Ik gebruik niet eens meer om high te worden", vertelt Lensky openhartig op het kamertje in zijn ouderlijk huis. Uit het zicht van zijn ouders moet hij zich meerdere keren per dag injecteren om te kunnen blijven functioneren. "Ik zit vast in een lichamelijke en geestelijk hel. En dat is nog maar het begin...", vertelt Lensky.

Door zijn verslavingen kwam het ware potentieel van de linkermiddenvelder slechts sporadisch tot uiting in de Galgenwaard waar hij deel uit maakte van het gouden elftal met mannen als Dries Mertens, Jacob Mulenga, Ricky van Wolfswinkel, Michael Silberbauer en Michel Vorm. In Utrecht kampte hij nog voornamelijk met alcoholproblemen. Dat wist hij lang geheim te houden totdat hij alsnog tegen de lamp liep.

"Ik was volledig in ontkenning. De dokter kwam op een gegeven moment bij me thuis om over mijn verslaving te praten. 'Welke verslaving?', vroeg ik. Achter me stonden de lege kratten bier opgestapeld tot aan het plafond." Lensky kan er nu om lachen. Zijn alcoholprobleem is hij de baas geworden. Maar het veel gevaarlijker fentanyl is ervoor in de plaats gekomen. "Dat is nog veel slechter en gevaarlijker dan heroïne. Vrijwel niemand die met fentanyl begon kan het navertellen."

In de documentaire gaat Lensky ook op zoek naar antwoorden. Zo reist hij naar Vancouver Island waar oud-teamgenoot en aanvoerder Michael Silberbauer tegenwoordig trainer is van Pacific FC. "Ik wilde weten wat mijn teamgenoten ervan mee hebben gekregen en bedanken voor hun steun. Ze hebben me nooit laten vallen. Het spijt me dat ik ze wel in de steek heb gelaten", biecht Lensky op in de fanshop van de nieuwe Canadese club oog in oog met Silberbauer.

Lensky werd als klein jongetje gezien als project. Zijn broer was al vroeg zwaar geblesseerd geraakt en dus moest de kleine Jacob namens de familie de top halen. Zijn ouders, emigranten uit Tsjecho-Slowakije, reisden heel Europa met hem door voor testwedstrijden bij clubs als Manchester United, Ajax en Sparta Praag.

Al gauw kwam hij in de nationale jeugdselectie van Canada en Tsjechië terecht. "In Canada was mijn vader ook mijn trainer. Dat was niet leuk. Mijn hele leven stond in het teken van voetbal. Als ik het niet goed deed trok hij mijn spelcomputer uit de muur of moest ik achter de auto aan naar huis lopen. Ik was jaloers op vriendjes die gewoon kind konden zijn."

Na Celtic en Feyenoord - waar hij door heimwee begon te drinken - nam FC Utrecht een gok met het talent. Voor het eerst voelde hij zich geaccepteerd, maar hij raakte toch weer aan de grond. "Hij kon geweldig voetballen dat zagen we wel", vertellen toenmalig trainers Ton du Chatinier en Jan Wouters, "Misschien hebben we het onderschat, we wisten van zijn drankverleden, maar dachten: dat lossen we wel op."

Uiteindelijk is Lensky niet meer te handhaven in de Domstad. Het betekent het vroegtijdig einde van de beloftevolle voetbalcarrière van de Canadees. "Foeke Booy (technisch directeur) had het als eerste door. En die is toen keihard geweest", vertelt Du Chatinier.

Booy staat nog steeds achter zijn besluit om Lensky na twee mislukte afkickpogingen naar huis te sturen. "Hij moest terug naar Canada, terug naar zijn ouders. Die konden hem de zorg bieden die hij nodig had", aldus de voormalig technisch directeur van FC Utrecht. Du Chatinier ziet het nog steeds als een grote fout. "Zijn ouders waren de laatsten waar je Jacob naar toe moest sturen. We hebben hem zijn noodlot tegemoet gestuurd."

Lensky nodigde RTV Utrecht uit om in de documentaire The Lensky Project openhartig zijn verhaal te doen. "Niet om dingen recht te praten, maar als ik ook maar één kind kan behoeden van hetzelfde lot als ik ben ondergaan is deze documentaire voor mij geslaagd."