Chef de mission Esther Vergeer pakt na borstkanker paralympische taken weer op
WOERDEN - "Het gaat de goede kant op, maar ik heb tijd nodig om aan te sterken, want ik heb een jasje uitgedaan." De behandelingen tegen borstkanker hebben er ingehakt, zegt Esther Vergeer tegen RTV Utrecht. Toch voelt de voormalig rolstoeltennister uit Woerden zich klaar om haar werk als chef de mission van het Nederlands paralympisch team op te pakken.
Esther Vergeer in gesprek met Maya Eksteen op Radio M Utrecht
Bij Vergeer werd begin dit jaar borstkanker geconstateerd. Ze bleef verantwoordelijk voor de paralympische ploeg, maar liet zich vervangen door schaatsvedette Marianne Timmer. "Ik mag niet klagen", zegt de 39-jarige Vergeer. "De behandelingen zijn achter de rug, daar staat een punt achter. De komende maanden kan ik weer gaan sporten en wat actiever worden. Dat heeft mijn lijf ook wel nodig."
Paralympische spelen
De Olympische Spelen in Tokio zouden vandaag zijn begonnen, als het coronavirus er niet voor had gezorgd dat wereldwijd de deelnemers hun ambities met een jaar moesten uitstellen. Vergeer was vandaag bij een officieel persmoment waarop de hernieuwde voorbereidingen voor 2021 werden toegelicht. Nadat ze zelf als rolstoeltennisster zeven paralympische titels had behaald leidt ze sinds 2018 de Nederlandse équipe voor de Paralympische Spelen.
Toen corona kwam beseften we dat er grotere dingen dan sport zijn.
"Er komen 365 dagen bij, die moeten we ook wel benutten", vindt Vergeer. "Misschien kunnen we nog sterker, fitter en beter aan de startlijn staan. Gelukkig kunnen veel sporters er zo naar kijken en zijn de plannen intussen alweer aangepast." Hoewel het verloop van de pandemie nog geen absolute zekerheden voor de zomer van 2021 biedt redeneert Vergeer als chef de mission dat de voorbereidingen verder moeten gaan. "We gaan er vanuit dat het volgend jaar doorgaat, zolang er nog niet definitief een streep door is gezet."
Reality check
Het was een reality check, blikt Vergeer terug op de afgelopen maanden. "Toen corona kwam beseften we dat er grotere dingen dan sport zijn." Ze spreekt vol bewondering over de topsporters die niet langer in teamverband konden trainen, maar met veel creativiteit thuis, of in de bossen en duinen aan de slag gingen. "De een verzet de klok en plakt er een jaar aan vast, maar de ander dacht over een einde na de spelen, en er zijn dus ook zware beslissingen gevallen om er nu toch maar te stoppen."
Vergeer beleefde ook buiten corona en haar behandeling tegen borstkanker om een turbulent en emotioneel jaar. Ze kreeg met haar partner een dochtertje, Jinte. "Daar lag in het begin echt wel de focus", zegt ze. "Ik ben er supertrots op, maar het was voor mij geen belemmering om er te zijn als chef de mission voor Tokio. Het was goed te combineren."
