Door de Lens van Ankie: de geur van de kleedkamer

Het hield maar niet op. De foto's waren voor een bekende grootgrutter die er voetbalplaatjes van ging maken. Hartstikke leuk hoor, maar noch de gezellige chaos bij de club, noch het zien van het eindresultaat in de winkels heeft de meeste indruk bij mij achtergelaten. Nee, het was die onbeschrijflijke lucht. Dus toen ik een paar maanden geleden voor het eerst een kijkje mocht nemen in de kleedkamer van FC Utrecht had ik me mentaal op het ergste voorbereid.

Maar ik had beter moeten weten. Het zag er spik en span uit en nog veel belangrijker het rook er citroentjesfris. Wat een opluchting. Want los van de lucht vind ik kleedkamers van sportverenigingen buitengewoon fascinerend. Ik zie ze meestal leeg, maar ook dan spreken ze tot mijn verbeelding: wie zijn hier allemaal geweest, wat hebben ze met elkaar besproken en welke banden voor het leven zijn hier ontstaan na bloedstollende finales.

Afgelopen week mocht ik de karakteristieke wit met rood betegelde kleedkamer in de Galgenwaard weer betreden. Dit keer om een wel heel speciale reden: de officiële presentatie van de nieuwe Bijzonder FC Utrecht selectie. Zestien voetballers met een beperking tekenen vandaag hun contract bij de club. Zij gaan dit seizoen voor FC Utrecht de strijd aan in de Bijzondere Eredivisie.

Daar zijn ze. Opgewonden pratend komen ze binnen. Dit is hun dag. De clubkleding met het logo van de nieuwe sponsor erop, die al keurig op de spelers hangt te wachten, wordt uitbundig bewonderd. Zorgvuldig worden de bekende rood-witte kleuren aangetrokken. Als na wat geworstel ook de sokken
van Ryan en Abel strak om de enkels zitten, zijn ze er allemaal klaar voor. Het is de hoogste tijd: boven wachten de voorzitter en de sponsor op ze. En te laat komen, dat staat niet in hun woordenboek. Op-en-top professioneel, dat zijn ze hier, allemaal. Tot in de kleedkamer aan toe.