Eemland-rugbyers genieten van promotie met Oranje: 'Ik geloof het nog steeds niet'

Het leek vrijdag alsof Eemland-speler Jordy Hop niet kon meedoen, maar hij stond toch op het veld. "Er waren wat problemen met de coronatesten. Een test kwam positief terug, maar dat bleek vals-positief te zijn. Daardoor mocht ik gelukkig wel mee en kon ik starten. Vrijdag rond twaalf uur wist ik dat pas", vertelt hij.

De voorbereiding was dus niet ideaal voor de Amersfoorter. "Het was echt het moeilijkste wat ik heb gedaan. Het was een achtbaan aan emoties, met al die testen. Dat was ongelooflijk. Gelukkig heb ik een goed team om mij heen en kon ik goed aan de wedstrijd beginnen."

"Voor mijzelf heeft het geen invloed gehad op de wedstrijd. Ik heb mijn wedstrijd kunnen spelen en de uitslag zegt genoeg", lacht hij. "Binnen de lijnen voelde het goed. Iedereen deed zijn werk. We hebben het goed opgepakt en we gaan weg met de winst, na een ongelooflijke slotfase."

Hop zegt dat hij in de finale van het duel geen twijfel kende. "Bij twijfel ga je sowieso verliezen. We gaan deze wedstrijd winnen, zeiden we. Ik ben super trots, we hebben het gewoon gedaan", jubelt hij na de promotie. "Dit is super belangrijk. Als rugbyland wil je groeien en dat hebben we laten zien de laatste jaren. Dit gaat veel mensen binnenhalen, waardoor we kunnen blijven groeien."

Ook in huize-Hop was het feest: de oranje slingers en ballonnen zijn al opgehangen. "Ik heb met mijn ouders contact gehad en ik verwacht een goede thuiskomst", vertelt de rugbyer van Eemland.

Zijn Eemland-ploeggenoot Hugo Langelaan erkent het belang van de promotie naar de Rugby Europe Championship. "Dit is enorm. Je gaat spelen tegen teams die bijna allemaal professioneel zijn. Nu maken we echt die stap in Nederland en dat is wat we willen. We willen dat rugby ook groeit in Nederland", zegt hij.

"Ik ben altijd gespannen", vertelt Langelaan. "Zeker voor deze wedstrijd was ik super, super gespannen. Maar daarom doe ik het. Als je spanning hebt, dan is het heel belangrijk. Dat vind ik fantastisch. Ik ben nu 31. Je weet nooit wanneer je laatste wedstrijd is. Ik geniet echt van die emotie en die spanning. Ik ben blij dat ik dat heb en daar word ik heel blij van."

"Je moet de spanning onder controle houden en genieten. Maar dit was de grootste wedstrijd van mijn carrière, echt ongelooflijk. Ik geloof het nog steeds niet", zegt hij.