Door de Lens van Ankie: hardlopen zoals hardlopen bedoeld is
PROVINCIE UTRECHT - Vierhonderd meter hardlopen: een draak van een afstand. Het is geen sprint en een middellange afstand is het ook niet. Wat het dan wel is? Afzien. Het is één groot gevecht tegen de verzuring van de spieren, die bij gebrek aan zuurstof op zoek gaan naar alternatieve vormen van energie en het lijf van binnenuit genadeloos 'opvreten'. Alsof je opeens tegen een muur loopt.
En dat begint allemaal zo om en nabij de 200 meter al. Het is een fascinerende afstand om naar te kijken. Vanaf de eerste voorbereidingen aan de start tot aan de laatste millimeters van de eindsprint. Meer dood dan levend komen de atleten over de finish. Hun lichaam tot het uiterste getergd. Het is eigenlijk gewoon een verschrikkelijke afstand. Niet heel gek dus, dat er maar heel weinig atleten te vinden zijn die er echt van houden.
Op het lijf geschreven
Op eentje na. Femke Bol uit Amersfoort; zij is er dol op. En of ze er nou zo gek op is, omdat ze er extreem goed in is, of dat ze er zo goed in is, omdat ze er zo ontiegelijk veel van houdt, ik weet het niet. Maar een ding is inmiddels wél heel erg duidelijk: het is háár afstand. Met en zonder horden: de 400 meter is haar op het lijf geschreven. En niet alleen haar snelheid is adembenemend om naar te kijken, ook haar stijl van lopen is hemels. Hardlopen zoals hardlopen bedoeld is, van het startblok tot aan de finish. Bijna wekelijks schrijft Femke historie.
Het ene na het andere record sneuvelt onder haar smetteloos witte spikes. Dit weekend nog loopt ze een fenomenale race bij onze zuiderburen. Tijdens de Flanders Cup in Oordegem rent ze een nieuw Nederlands record in een tijd van 50,56 seconden. Na het Nederlands indoorrecord van 50,63 seconden en de Europese indoortitel op de 400 meter, plus het Nederlands record op de 400 meter horden, lijkt zelfs de Japanse zee niet meer te hoog voor haar. Tokio is heel dichtbij.
